Dinsdag 22 augustus,
Soms moet je dingen nemen zoals ze gaan, zo ook vandaag. We hadden een auto gereserveerd voor de hele dag maar op het moment dat wij wouden vertrekken was de auto weg. Gelukkig was de auto een klein uur later wel beschikbaar en konden we vertrekken. Na een ultra korte instructie heb ik de sleutel omgedraaid en begon de motor te ronken. Dat was niet al te moeilijk, sturen ging ook prima, hoewel zo een kleine auto voor zijn omvang wel een erg grote draaicirkel had, dat was vooral bij het inparkeren en omkeren even wennen. Na een paar meter doemde de eerste helling op, onneembaar in de eerste versnelling van de hoge giering, dus terug schakelen en wegrijden; een kind kan de was doen, stukje taart, eitje, comfortabel maar langzaam reden we omhoog vooral hopen op een tegenligger vrije tocht, althans op de lastige smalle stukken. Met het droge weer en de kurkdroge grond was het allemaal prima te doen, ook al was het zo af en toe best steil. Ook het afdalen was geen probleem, het remmen op de motor zorgde voor langzaam dalen en kon ik prima om de grootste hobbels heen sturen zodat de kinderen in de achterbak niet helemaal door elkaar werden gegooid.

We zijn eerst naar Khom beach gereden en daar gesnorkeld. Naar dat strand vaart van het strand waar we zitten dagelijks een boot om te snorkelen, al met al is de huur van de auto een stuk voordeliger. Snorkelen was daar leuk, maar verwend als we zijn, Perhentian was toch een stuk mooier, viel het wal wat tegen. Daarna na Ko Ma een andere stek om te snorkelen. Hier moest je eerst een heel stuk over levend koraal zwemmen (een soort van grasveld onder water, dan wel een grasveld dat nodig gemaaid moest worden), na 200 meter kwam je bij hard koraal uit en was het ook iets dieper en meteen meer vis en pracht en praal. Neno en zijn hele familie waren in grote getale aanwezig, het was hartstikke mooi, wel jammer dat de jongens na één keer zwemmen wel genoeg gesnorkeld hebben en die zijn er niet in gegaan bij Ko Ma, ook al drong ik nogal aan. Ben wel blij dat Jesse en Folkert snorkel les hebben gehad, ze hebben mij alles geleerd wat zij weten en ondanks dat zij het snorkelen in zout water minder vinden hebben we toch wat aan hun les. Folkert kan het wat langer volhouden maar hij had op den duur toch last van zijn benen, de flipper zat niet lekker aan zijn voeten en het deed pijn. Daar had hij bij Khom beach al last van.

Op de terugweg boodschappen gedaan en voor het avondeten en het ontbijt. Daarna de tank vol gooien en ergens langs de weg gestopt voor gebraden kip. Het begon al een beetje te schemeren en omdat het hier van schemer naar donker snel gaat kreeg ik haast. Ik zag het niet zo zitten om het laatste lastigste stuk in het donker te doen. Al met al bleek dat ook wel mee te vallen, de verlichting op de auto was uitstekend, het laatste stuk had best wel gekund in het aardedonker. Een kwartiertje nadat we over waren was het al pikdonker maar tegen die tijd zaten wij aan de kip en kleef rijst.

De volgende dag is uiteindelijk uitgeroepen dat een hang dag. We zijn het strand niet af geweest. De meisjes hebben gespeeld met hun Duitse vriendinnetje, die had Fardau en Silke de vorige dag erg gemist. De jongens hebben de pooltafel ontdekt en zijn er niet weg te slaan, gelukkig zijn ze er nog niet zo goed in en doen ze er per beurt een half uur over om alle ballen weg te spelen. Het plan was om naar een nationaal park te gaan maar daar hebben we toch van af gezien. Op internet stonden uiteenlopende berichten, sommige lovende kritieken maar toch ook best wel veel negatieve punten. Vooral die laatste gingen over punten die wij wel belangrijk vinden, zoals: te veel toeristen op een boot, snorkelen kan wel maar is niet groots (tja dat is dan het nadeel van de Perhentian bezoeken, heel veel beter is er niet) en daarbij was het vanmorgen dreigend qua weer en staat er een harde wind (zeeziekte licht dan op de loer). Aan het einde van de dag zijn we een stukje gaan wandelen en kwamen we bij een restaurant met uitzicht over de baai, daar zijn we nu neergestreken en gaan we avondeten, dus niet de kinderen (lees Jesse en Folkert) hebben er geen zin an.

Groeten Jan