Van Red Frog naar Bejuco,

Folkert is op de trap van het zwembad uitgegleden en heeft een wond bij zijn knie. Na veel gebel kregen we een EHBO kit. Daar moesten we ons mee redden. Het ziet er, denk ik, erger uit dan het is. De wond oogt schoon, het gebeurde ook in het zwembad. Zojuist (de volgende ochtend) heeft de tuinman er naar gekeken en die was in alle staten. Folkert moest direct naar het ziekenhuis voor een injectie tegen een eventuele infectie en de wond laten ontsmetten. De man was ook boos op het personeel dat ze zo laks reageerde. Dat personeel (1 man) kwam iets later om met Folkert en Susan naar het ziekenhuis te gaan. Bleek hij het enige personeelslid te zijn voor het weekend, zo druk kan het hier dus nooit zijn.

Afwachten hoe dat afloopt ….. Ze zijn weer terug. Folkert heeft verband gekregen voor de nacht met een zalf en overdag een spray, beide om het genezen te versnellen. Daarnaast twee soorten antibiotica, ze nemen hier geen halve maatregelen. Al met al moet dat de wond zo snel genezen zonder dat het gaat ontsteken. Hij mag nu een week niet zwemmen ….. en snorkelen, dat is niet zo mooi!

Gelukkig zaten we in een mooi huis en hebben er het beste van gemaakt. Lekker luiwammes en chillen. Gisteren vertrokken, niet nadat we eerste hebben gesnorkeld. Het is hier anders dan ander plekken waar we zijn geweest. Het koraal is echt prachtig. Je hebt twee soorten koraal, hard koraal en zacht koraal. Hard koraal hebben we veel gezien en daar zitten vissen in van de Nemo familie. Het zachte koraal is mooier om te zien en trekt ook andere vissen. Zo zag ik een vis die leek achteruit te zwemmen, hij had een enorme groot oog als ‘teken’ op zijn achterste waardoor dat zo leek. Verder zaten de vissen goed verstopt tussen het koraal, zacht koraal biedt meer verstopplekken. Ik ben meerdere keren naar de bodem gedoken en zag zo af en toe opeens twee verschrikte oogjes omhoog kijken. Na het snorkelen naar huis gereden.

Eerst een rit met een taxi van Almirante naar David (van de Atlantische naar de Pacifische kust). De taxi wist de weg en had haast, wij ook en ik was blij dat hij de weg wist. In David stond onze auto achter slot en grendel te wachten, gelukkig was er wel iemand van Thrifty op het vliegveld en zo konden we de vertrouwde Honda instappen. Het plan was om in één keer naar huis te rijden, uiteraard wel met een stop voor het avondeten. Het eerste stuk ging prima, het was wel weer gaan regenen (meer in de bergen / binnenland), met het invallen van de duisternis werd het met al die regen en een lege maag een stuk minder. Gelukkig een restaurant gevonden, na kip met patat / rijst was het buiten inmiddels droog geworden, dat reed een stuk fijner. In één ruk naar huis, waar we rond middernacht aankwamen.

Onderweg een oponthoud bij de lokale gendarmerie, die moest wat zwart bij verdienen. Het was hem 50$ betalen of een bekeuring van 100$, er voor gekozen hem een stapeltje groene papiertjes in de hand te drukken daarna mochten we weer doorrijden, die stapel haalde de waarde van 50$ overigens niet.

Omdat ik toch zo alleen reed in een auto waarin iedereen verder sliep kon ik mijn gedachten laten gaan over de lezing die wij mogen geven voor VRMK. Ik had op de site ook een mooi verslag gelezen van een gezin in Laos (daar waar wij vorige jaar waren). Al met al stonden dar een paar onderwerpen in waar ik het wel over wil hebben op de VRMK dag, maar dat houd ik nog even voor me.

We lopen dezer dagen met T-shirts van FC Groningen en Trots van het Noorden rond. Zo vaak voert de FC de ranglijst immers niet aan, voor zover ik weet is dit de tweede of derde keer. Folkert en ik willen nu erg graag naar de Adelaarshorst. Hoop dat Bert kaartjes kan regelen.

Groet

Jan