Na Alice Spring zijn we via een tochtje langs de MacDonnel ranges naar Kings Canyon gereden. De MacDonnel Ranges is een bergketen midden in Australie. En op de plek waar de bergketen het makkelijkst te passeren is ligt Alice Spring, er zijn nog een aantal plekken waar de doorgang door de bergketen laag is, alleen die passages zijn smaller. We hebben er een paar van gezien en 1 er van stond nog wat water op de bodem. Je kon er niet langs zonder door de rivier te waden.

Na een lange tocht kwamen we aan in Kings Canyon, we zijn Outback in het kwadraat en dat is te merken aan de diesel prijzen, die zijn omhoog geschoten. De camping ligt uitstekend, vanuit ons bed hebben we uitzicht op de Canyon. De eerste avond, zo rond zonsondergang, volstrekt zich een natuurwonder. De rode Canyon wordt geel en oranje van de ondergaande zon. Een prachtig gezicht en alle camping gasten zitten dan ook voor hun tent of caravan. We raken aan de praat met een Australier die met zijn gezin (3 kinderen) 3 maanden met een sleurhut Austarlie doorkruist. Zijn kinderen gaan 10 weken niet naar school en met de vakanties voor en na die 10 weken kunnen ze 14 weken weg. Er is hier geen Leerplicht Ambtenaar die daar moeilijk over doet. Hij handelt in bloemen en reist elk jaar naar Aalsmeer voor een bloembollen bijeenkomst, de grootste en belangrijkste van het jaar. Later die avond hebben we een keukentje gevonden waar we warm binnen eten konden koken. Heerlijk hete curry voor de grote mensen en de jongens en pannenkoeken voor de meiden. Ook daar aan de praat geraakt met twee austarliers. Al met al een gezellige boel daar zo in de outback.

We hebben ook nog wel wat van de natuur gezien, met zijn 6-en de mooiste wandeling gemaakt en later ben ik met Silke nog uit wandelen gegaan in de canyon. Daar was ook een route de canyon op. Dat leek Silke wel wat en we zijn ook op pad gegaan. Zonder al te veel water, eten en warme kleren. Na een kwartiertje klimmen werden de benen van Silke moe en kon ik haar er van overtuigen dat teruggaan een goed plan was, anders zou Susan maar ongerust worden. Het was een gezellig wandeling met Silke, ze mocht de carmera vasthouden en maakte van elk informatiebord een foto; ‘voor de rest dan konden zij ook zien waar we geweest zijn’. Moet wel zeggen dat ik deze wandeling een stuk mooier vond dan de wandeling die we met zijn 6-en hebben gedaan.

Met nog twee nachten camperen te gaan zijn we naar Ayrish Rock gereden, weer 4 uur in de bus. Omdat we het camperen en vooral de nachtelijk kou (rond de 5 graden) wel aardig gehad hebben gaan we op zoek naar een kamer voor 2 nachten. Bij het eerste hotel (van de 2) hebben ze wel plek, een 4-persoonskamer voor 330 AUD (Australian Dollar) per nacht. Toch maar op zoek naar een goedkoper alternatief, die is er ook in de vorm van 225 AUD per nacht. Dan hebben we een 4-persoons vierkante ruimte waar we met zijn 6-en (want dat is wel het plan) in kunnen liggen, maar dan is er geen plek over om te draaien. Ondanks de inmense behoefte aan warmte toch maar naar de camping. Daar is nog plek zat en voor 115 AUD kunnen we 2 nachten op een powered site staan vlak bij een toiletblok, de wasmachines, een speeltuin, een BBQ en het zwembad. Wat wil een mens nog meer? Ik sliep, met in het achterhoofd de gedacht dat we de tentuitrusting zo in 2 nachten volledig hebben terugverdiend, beide nachten heerlijk. Elke ochtend en avond bij de warmte van de BBQ gegeten en daar worstjes, hamburgers, eieren en pannenkoeken gegeten; de eerste avond zelfs heerlijk Mexicaans.

De dag dat we in Ayers rock waren zijn Susan, Fardau, Silke en ik naar de Olga’s gegaan voor een wandeling. De Olga’s is een soortgelijk natuurverschijnsel als Ayers Rock maar ziet er dan anders uit, zeker van verre. De bergen zijn vernoemd naar een Oostenrijkse dame met de voornaam Olga. Ook hiervan werd ons verteld dat de Olga’s mooier zijn dan Ayeis Rock, maar die mening heb ik niet. Later op de dag zijn we met zijn 6-en naar Ayers Rock gegaan. Het symbool van Australie en dus ook een soort van must see voor iedere toerist. Ik moet zeggen, prachtig. Het is een heilige berg voor de Aboriginals en de berg op klimmen mag wel, maar liever niet. We hebben het ook niet gedaan. Naast de geloofsreden was de klim behoorlijk steil, lang (een tocht van 3 uur) en niet goed voor het milieu. Je kon zien dat de berg op de plek van de klim iets was uitgesleten. Een gids vertelde ook dat er op de top geen toilet is maar dat mensen toch zo hun natuurlijke behoefte krijgen tijdens de klim. Rond de berg kunnen ze dat merken aan de natuur. We hebben een deel van de base walk gedaan (de wandeling aan de voet van de berg). Daarna snel de auto in op naar sunset boulevard. De plek om de effecten van de ondergaande zon te zien op de rode berg, de berg verkleur dan net als bij de Kings Canyon, een gele en oranje gloed. Een waar spectakel, de sunset boulevard voor personenauto’s staat propvol toeristen, een eindje verderop staan de bussen met busladingen toeristen op hun uitkijkpost.

Op de camping bij de BBQ aan de hamburgers en na de warme hap op naar de ruimte van de wasmachines. Die en de drogers staan aan, dat levert warmte op. In de ruimte is een TV en Silke zit er al, we waren haar even kwijt direct na de afwas. De eerste smurfenfilm is er op en we gaan met zijn allen (op Jesse na want die slaapt al) de film kijken en daarna de koude nacht in. Binnen 2 minuten horen Susan en ik ritsluitingen open en dicht gaan, ook onze tent gaat open. Daar staat Silke in haar slaapzak, ze kan niet slapen. Dan maar tussen ons in op het opblaasbed, de dame is in no time vertrokken naar dromenland. Morgen vliegen we naar Brisbane en zit onze week Outback er op.

PS) Het is inmiddels morgen en we zitten nu in Brisbane, maar daarover morgen meer.