Vakantie Kenia februari 2019

Dag 1, Donderdag 14 februari 2019: de reis naar Kenia)

Voordat ik met dag 1 begin laat ik het eerst eens hebben over de dagen voorafgaand aan ons (Ik, Susan, Folkert, Fardau en Silke, Jesse blijft een week alleen thuis) vertrek.

Probleem 1 was een mail van de reisorganisatie (Supersaver) waar mee we de vluchten hadden geboekt. We zouden met Egypt air via Caïro naar Nairobi en weer terug langs dezelfde route met bede keren een tussenstop van 2 uur. Er bleken wat problemen te zijn met de terugvlucht die was vertraagd en we zouden nog meer 40 minuten overstap tijd over houden. Mijn ervaring met SAS in Copenhagen, leert dat dit krap is maar wel kan. Maar op een vlucht van 4 uur en met Egypt air, kun je geen verder vertraging veroorloven. Maar Supersaver gaf ons de optie om maar helemaal van de vlucht af te zien, we zouden dan het  geld terug krijgen. Ze konden geen alternatief vinden. Niet gaan is geen optie. Dus zelf gekeken op skyscanner en er waren best wel mogelijkheden om een dag later met Egypt air naar Amsterdam te vliegen. Volgens Supersaver kon dat niet en volgens ons wel. Wij (lees Susan) bleken het bij het rechtte eind te hebben, het kom wel. Egypt air zou zelfs een hotel overnachting in Caïro voor haar rekening nemen. Zo krijgen wij er een extra dagje Caïro bij J.

Probleem 2 de visa, 3 dagen verwerkingstijd en ja waarom zou je 3 weken van tevoren de visa aanvragen als het ook 4 dagen van te voren kan. En achteraf gezien, waarom zou je niet op het vliegveld een visum aanvragen, want dat bleek ook wel degelijk te kunnen. De procedure heb ik wel 3 weken van te voren in gang gezet, maar toen bleek na een week dat ik niet had betaald, dacht dat dit wel was gedaan. Na de betaling en het ontvangst kreeg ik het verzoek om recente foto’s, copy paspoorten en het vluchtschema op te sturen. Duurde een paar dagen om iedereen voor de camera (iPhone) te krijgen. Al met al dus 4 werkdagen van te voren de laatste documenten opgestuurd. Maar op de dag van vertrek had ik nog geen bevestiging. Wel iets om zorgen over te maken, maar goed voor de Visa van Amerika hoor je ook niets na aanvraag en blijkt dat je zonder blikken en blozen het land in kan. Zal toch in Kenia niet heel veel naders zijn?

Dan de grote dag van vertrek, Jesse moest al vroeg naar school. Hij was al weg toen wij vertrokken. Fardau en Silke waren niet helemaal fit, dus die hebben we ziek gemeld J. Schiphol is schiphol zonder al te veel gedoe en nauwelijks wachten in lange rijen, alleen bij de douane ‘Schengen uit’ stoen we een dik kwartier in de rij, geen klachten dus. Daarna Caïro. Daar bleek dat die 40 minuten overstap tijd echt veel en veel te kort zou zijn. We hebben een paar jaar gelden aan een aanbesteding gewerkt voor Lelystad airport, over het onderdelen afhandelen van vliegtuigen (het lossen en laden van koffers en reizigers).  Als je dat proces efficiënt organiseert kan dat in 20 minuten met toestellen van de grote waar wij mee vlogen. Hoe zal ik dat eens netjes zeggen, er is nog tijdswinst te boeken op het vliegveld van Caïro. Dus 40 minuten overstaptijd is echt veel te weinig om een aansluitende vlucht te halen, ok al land je op tijd.

 Op naar Kenia. De douane leek geen probleem te zijn, we waren eigenlijk min of meer de grens al over, alleen nog een stempel en klaar. Maar de man bleef hangen met zijn stempel. Vroeg of wij al betaald hadden, ik liet zien van wel. Het zinde hem niet. Naar achteren naar een bureau om daar een en ander nader uit te zoeken. Ik werd geholpen door een mevrouw die de paspoorten naar een bureau, uit mijn zicht, bracht. Ze kwam weer terug en keek hoe het verder ging met de paspoorten controle. Ik moest een minuutje wachten, althans dat waren haar woorden. Minuten duren lang in Kenia. Na een kwartier mocht ik met haar mee, daar lagen onze paspoorten, onaangeroerd. De vrouw ging er mee aan de slag en al rap daalde het stempelapparaat neder in onze paspoorten. Het moet gezegd worden, de douaniers waren aardig behulpzame mensen,  dat beloofd veel goeds voor de rest van de bevolking. We mochten dus verder, de Keniaanse ochtend in, het was inmiddels 06:30.

Dag 2, vrijdag 15 februari 2019: De eerste 24 uur in Kenia.

Buiten stond onze driver al op ons te wachten. Eerst even de ochtendspits van Nairobi in op zoek naar wat drinken voor onderweg en daarna ontbijt. Al met al een dik uur mee bezig en daarna op weg. Het was druk op de weg, veel vrachtverkeer van de kust naar Nairobi en terug. Inhalen was dus niet makkelijk want het was druk beide kanten op. Gelukkig was ik moe na een korte nacht van een kleine 4 uur slaap en heb ik een paar uur slaap gepakt, nu het kon. Wel blij dat we toch maar niet zelf rijden, dat zou een helle tocht zijn geweest voor mij. Rond de middag kwam we aan bij het Massai Simba Camp, waar we warm werden ontvangen met een welkomdrankje. Na even bijkomen, een warme lunch, zwemmen en chillen werd het tij om naar school te gaan. Jawel we gingen op de eerste vrijdag van de vakantie naar school. Om daar spullen te brengen die we in Nederland hadden gekocht, het hoofd was erg blij met de giften. Daarna kregen we een rondleiding over het schoolcomplex. Alle kinderen keken hun ogen uit en konden niet wachten tot ze ons mochten aanraken en betasten. Dat deden ze dan ook gretig bij iedereen. Fardau en Silke vonden dat best wel vervelend, de rest liet dat over zich heen komen. Ik vroeg een van de aaiers wat er nu zo speciaal aan mij was, het was niet de witte kleur maar wel al dat haar op mij handen. Dat hebben ze niet. Ik legde uit dat wij dat nodig hadden tegen de kou. Na iedereen een hand geschud te hebben mochten we eindelijk weg. Terug naar het camp voor een avondwandeling met een Massai krijger, de wildernis in. Tijdens de wandeling zijn we op Gnoes, zebra’s en giraffes gestuit.

Na een spannende wandeling stond terug in het camp de warme hap al klaar. We zitten full pension, vandaar. Het camp waar we zitten is een voormalig training camp voor Massai strijders. De Massai zijn overigens gewoon boeren die koeien houden. Omdat de koeien te beschermen leren Massai krijgers te vechten tegen leeuwen. Daar was dat camp dus voor, dat training camp bestaat nog steeds maar is verplaatst verder weg van de oprukkende bewoonde wereld. Nu is het dus voor toeristen die naar het nabijgelegen Nationale Park gaan. Alle winst van de camp vloeit de Massai gemeenschap in, zo is de school die wij bezochten mede mogelijk gemaakt door het Massai Simba camp.

Dag 3, zaterdag 16 februari 2019: Ambosseli national park)

Vandaag staat in het teken van het eerste bezoek aan een national park in Kenia. Daar waar Kenia om bekend staat, en daar waar toeristen voor naar Kenia reizen. Het eerste park, voor ons, was het Amboselli national park. Iedereen vindt dat je vroeg de parken in moet, dus na wat onderhandelen kwamen we uit op half 7 opstaan,  7 uur ontbijten en half 8  in een best oude safari jeep met chauffeur en gids richting Amboseli. Gelukkig waren we op tijd naar bed gegaan, iedereen was moe na een lange dag! Na een half uur ‘ free african massage,…… wen dr maar aan!, kwamen we aan bij het park . Daar bleek dat je alleen met een card kon betalen, en wij hadden alleen maar cash. Er zat geen beweging in. Balen! Gelukkig bedachten de gids en driver een oplossing,  Ze belden met Katuta en die zorgde voor een telefonische betaling.  Het duurde alleen even en de kids werden ongeduldig, waren we daarom zo vroeg op gestaan! Een goed half uur later reden we het park in. Na een tijdje zagen we de eerste zebra’s, gazelles, grote struisvogels en ook olifanten in overvloed. Het was prachtig om zo dicht bij alle dieren te kunnen zijn. We waren blij dat we niet zelf reden, zoals we vooraf hadden overwogen: je krijgt nl geen kaart mee en bent zo verdwaald en bovendien is het een kunst om sommige dieren te spotten. Onze gids Tom en driver waren erg goed en ook heel sympathiek. We zagen everzwijnen, buffels, vogels, erg veel dieren. Tussen de middag gingen we lopend naar een uitkijkplek op een berg, waar we onze ‘ packed lunch’ lekker opaten. Na de lunch waren we best moe van alle indrukken en het vroege opstaan, dus we zijn na nog een tijdje rondgetoerd te hebben ‘huiswaarts’  gegaan.  Op weg naar de uitgang zagen we nog allemaal apen.  Bij het kamp aangekomen stond de koffie en thee met popcorn en koekjes klaar.  Lekker wat gechilled, gekletst met de Masai, en zwemmen en zonnebaden.  Het is hier heerlijk weer, zo’n 25 a 30 graden met een zonnetje, daar kunnen wij heel goed aan wennen. ’s Avonds weer heerlijk gegeten, we krijgen steeds 3 gangen, soep vooraf, dan een buffetje met de hoofdmaaltijd en een toetje.  Allemaal erg smaakvol. Opnieuw lag iedereen rond 10 uur te tukken, moe van alle indrukken.

Dag 4 zondag 17 februari 2019 (Op naar Naivasha)

Opnieuw vroeg uit de veren, wassen, aankleden, laatste spullen in de koffers, ontbijten, afscheid nemen en in de volgende, gelukkig wat nieuwere safaribus met driver Julius, die tot en met Nairobi bij ons blijft. De rit ging naar Naivasha, de volgende stop, waar we een heel mooi ‘ oud of Africa’ huis, compleet met veranda, zwembad en tennisbaan gehuurd hadden voor 2 nachten.  Het was opnieuw een lange rit met erg veel (vracht) verkeer, vooral de drukte maakt het lang. Het huis lag dichtbij Naivasha Country Club waar we iets na enen aankwamen voor de lunch. De country club bleek een erg sjieke tent met een prachtige tuin, een groot contrast met de dorpen en steden waar we door waren gereden.  Het lunchbuffet bleek aan de prijs en niet zo lekker als we gewend waren, maar de plek was prachtig! Lucita’s farmhouse bleek naast de Country club te liggen. Ook het huis was prachtig met een hele grote tuin.  De mooie slaapkamers verdeeld, geïnstalleerd en toen zijn Jan en ik met Julius naar Naivasha town gegaan voor de boodschappen.

BBQ avond. Om de BBQ aan de gang te krijgen was niet eenvoudig, ik (Jan) ben aardig in de weer geweest met houtjes en blazen. Op den duur houtskool op de BBQ en toen het vlees er op. Uiteindelijk heeft Susan het meest op het gasfornuis warm gemaakt. Na het eten begon de BBQ pas op stoom te komen. Geduld was een schoen zaak geweest, maar goed eten was er niet minder om. Daarna met zijn 5-en tennis gespeeld en daarna redelijk op tijd (22:00) richting dromenland.

Dag 5  maandag 18 februari 2019 (Hells gate)

Uitslapen was een optie, maar we zijn er inmiddels zo aan gewend om vroeg wakker te worden at we nu ook weer op tijd wakker waren. Alle 5 nota bene, dus ook de slaapkoppen Folkert en Fardau waren rond 8 uur al uit de veren. Ontbijt en om 10 uur gaf onze driver acte de présence om ons naar Hells gate national park te brengen. Na een korte rit waren we er, fietsen huren en even onderhandelen om de prijs en toen op pad. Eerste stukje, naar de ingang van het park nog in de auto maar vanaf daar waren we op de fietsen aangewezen. Na een klein uurtje fietsen door kwamen we op een punt waar we de fiets moesten laten staan en te voet verder de gorge in. Daar zijn warm water bronnen en we hadden speciaal daarvoor eieren meegenomen om daar te koken. Silke zag dat niet zo zitten,  het ei koken wel, maar de wandeling er heen in het warme weer trok haar minder aan. Daarbij, we waren al voor de helft door onze watervoorraad. Onze fietsen weer gepakt een terug naar de bus, maar de deal was wel dat Folkert en ik bij een T-splitsing rechtsaf heuvelop zouden gaan en de rest terug naar af. Was een stevig klimmetje in het arme weer onder de brandende zon. Folkert had ook last van een doorslaande ketting als er te veel druk op kwam te staan. We zijn niet helemaal boven gekomen maar iets eerder omgedraaid. Lekker afdalen en daarna de zandweg op naar het beginpunt. Halverwege haalden we de dames in. Silke zat er al aardig door, ze kon de warmte niet goed kwijt. Een paar keer gestopt en ik heb haar nog een eind geduwd. Fardau stampte lekker stoïcijns door en na onze korte stop was Folkert ook weer hersteld van de inspanning van de klim en de achtervolging.

Thuis zwemmen, luieren, eten koken de dag afsluiten met tennis.

Dag 6 dinsdag 19 februari 2019 (verplaatsing nr 3 naar Massai Mara national park)

Een lange rit, op zich is lang 4 uur, maar het worden er altijd meer. Omdat we onderweg stoppen, de drukte en de chauffeur is IMHO veel te positief over de reistijd. Maar goed, zonder al te veel problemen en openhoud kwamen we mooi op tijd om de plaat van bestemming. Vergeet ik even te melden dat de toegang tot het park niet helemaal vanzelf ging. Da bus lekte olie, die Afrikaanse massage wegen zijn een aanslag op de mens maar ook, in dit geval, de auto. Dus terug naar een ‘garage’ om te kijken wat de oorzaak is, of het snel gemaakt kon worden en of het ander verantwoord was om door te rijden. Dat laatste bleek wel te kunnen. Daarna dus verder, we moesten het national park in en daarna er ook direct weer uit. Als je de poort passeert, moet je betalen. Gelukkig konden we een drive true pass krijgen, die waren gratis. Dan konden we de volgende dag voor 2 dagen park bezoek kopen. Niet goedkoop, maar om nu een volle dag extra te betalen om even 1 minuut door het park te rijden, dat begrepen ze wel, dat hoefde nu ook weer niet. Grootste nadeel van stilstaan bij die poorten is dat het zwermt van vrouwen met kralen die ze hardnekkig te koop aanbieden. Ook hier moest de ramen dicht doen, en op slot. Ze waren nog net niet zo brutaal om de deur open te doen. Wat wel een beetje hielp was dreigen met foto’s te maken, dat vonden ze niet leuk. Maar echten helpen deed dat ook niet, ze werden alleen boos. Mijn ‘maybe tomorrow’, wat in Bali prima werkt, bracht hier bepaald geen soelaas … “Morgen ben ik er niet” .....

Na deze hindernis verder en al rap seinde onze chauffeur de bus voor ons om te stoppen. Na kort overleg kregen wij een lift en kon onze bus naar de ‘garage’. Overigens een garage in Kenia lijkt op geen enkele wijze op een garage zoals wij die kennen. Het is een hutje van 2 bij 2 gevuld met gereedschap en het hoogst noodzakelijk reservemateriaal en een verdwaald benzinepomp. Maar goed, wij dus in de lift met een Argentijns stel met 2 kinderen.

Op Osero werden we hartelijk ontvangen. We hadden 2 tenten die aan elkaar vast zaten en ook een ‘tussendeur’ hadden. Dus eigenlijk 1 grote tent met slaapplek voor 5 en 2 douches en 2 toiletten. Zodat we ’s nachts niet naar buiten hoefden voor een toiletbezoek. Het was een stuk luxer dan we gewend zijn met huurtenten in Europa.

Dag 7 woensdag 20 februari 2019 (de eerste dag in Massai Mara)

Omdat de meerderheid (4 van de 5), geen zin hadden in vroeg opstaan en het park in, zijn we op ons vaste tijdstip uit de bedstedes gerold, ontbeten en op pad naar de toegang om toegang voor 2 dagen te kopen. $590 lichter en wij mochten het park 2 dagen lang bezoeken. Ook dit park vol met olifanten, zebra’s, gnoes, struisvogels en wat al niet meer. En ook leeuwinnen, cheeta’s en hyena’s. Die laatste zagen we rondlopen en gluren. Wij er wat dichter naar toe en bleek er een leeuwin te liggen die nog aan het ontbijten was. Gezien de resten van het dier wat er lag, had ze al aardig wat op, en zo als late bleek haar vriendinnen ook (die lagen een eind verder op nog na te genieten van het godenmaal die ochtend). Maar goed die hyena’s dachten dat zij nu wel aan de beurt waren, daar dachten de leeuwinnen anders over. Maar ook weer niet. Buikjes vol en om de buit te verdedigen tegen aan paar hyena’s ook zo een gedoe. Toch was het wel even een leeuwin en hyena spel. Leeuwin die op zoek ging naar een beter plek schaduw en hyena’s die hun kans schoon zagen om aan hun verlaat ontbijt te beginnen, leeuwin die dat niet leuk vindt en ze weer weg jaagt enzovoort. Na een paar keer wegjagen vond de leeuwin het wel welletjes, de hyena’s hadden ook iets meer geduld en gingen niet direct in de aanval op ‘hun’ eten. Ondertussen kwamen de eerste gieren ook aal aangevlogen. Een teken dat de slachtpartij nog niet zo lang geleden had plaats gevonden. En wij, met nog 3 andere toeristenbussen, zaten eerste rang bij dit schouwspel. De dag kon niet meer stuk.

Het meegenomen lunchpakket hebben we in het park onder een boom genuttigd, één vn de nog vrije bomen. De meeste bomen waren bezet door wild of ander lunchende toeristen.

De middagrit langs een redelijk droog gevallen rivier, met zo hier en daar nog een beste plas water. Op het diepste punt was een verzamelplaats van nijlpaarden, daar dreven er een stuk of 10 rond, zo af en toe even bovenwater kijkend, zodat wij iets meer zagen dat 2 oortjes en een stukje rug.

Dag 8 donderdag 21 februari 2019 (de tweede dag in Massai Mara)

Weer het park in voor een ochtendrit, weer niet vroeg. Dus neushoorns zouden we niet tegenkomen en dat was ook zo. Het enige groot wild wat we niet gezien hebben, en luipaarden, die hebben we ook niet gespot. Maar ik weet ook niet of die er wel zijn.

Lunch deze keer op de camping. We zouden buiten in het wild het avondeten nuttigen. We dachten 18:00 uur, maar dat was veel te vroeg,  dan was het ngo niet donker. Om 19:00 uur waren we er weer, het was al aan het schemeren en dan is het snel donker. We werden iets naar 7 op gehaald op weg naar het avondeten. NA een kwartiertje buiten de camping rond rijden kwamen we op de plek van bestemming. Daar brandde al een kampvuur, de tafel gedekt en stonden 2 Massaï krijgers op wacht. Heerlijk eten en opeens kwam er uit het niets een hele groep Massaï aan die voor ons een dans opvoerden. Ik en Silke werden ook gevraagd me te doen. Massaï dansen heeft wel iets weg van Iers dansen. Ook stokstijf met het bovenlichaam (allen naar voren en achter bewegen) en verder veel springen en huppelen. De dans werd, zo bleek later, afgesloten met een spring competitie. Een wedstrijd wie het hoogst kan springen. Silke was behoorlijk onder de indruk “wat springen ze hoog zonder trampoline”. Folkert mocht ook een poging wagen. Onze kok deed ook mee en die kon het behoorlijk goed, hij sprong het hoogst was onze indruk. Misschien dat zijn koksmuts er voor zorgde dat het zo leek, zijn hoogste punt kwam het hoogst. Maar dat gaat hier niet om, het gat er om hoe hoog je voeten van de grond komen. Hoe hoger hoe meer vrouwen.

Na de dans verteld één van de krijgers wat we gezien hadden en wat meer over de Massaï stam. Vroeger kreeg een man pas recht op een vrouw als hij eerst een leeuw had gedood. En dan nog moest hij er eerste hoog voor springen. Ook kregen mannen oorbellen in de oorlellen, waardoor ze van die lang gerekte oorlellen krijgen met een gat er in. Dat had ik al gezien bij oudere Massaï mannen. Tot overmaat van ramp werd er dan ook nog niet geheel zachtzinnig een tand uit de mond geslagen. Maar dat alles id verleden tijd, de Massaï hebben nu en vast verblijfplaats, ieder man maximaal één vrouw en leeuwen doden ze ook al niet meer. Lang leve de vooruitgang. Na het dansen en eten weer in de auto naar de camping, daar waren we binnen 15 seconden J. Overigens, de camping is omheind, dus er kan geen wild binnen komen, daarnaast is er dag en nacht bewaking van 4 Massaï krijgers. Na deze geweldige ervaring moe maar voldaan de lakenstraat in.

Dag 9 vrijdag 22 februari 2019 (de 4^e en laatste verplaatsing)   

De lange reis naar huis staat op het punt van beginnen. Vandaag eerst met de bus het park uit, weer langs het verkooppunt en daarna via de laatste Afrikaanse gratis ? massage naar Nairobi. Ergens onderweg boodschappen gedaan, toeristen spullen gekocht voor Jesse, onszelf en Lars (die was deze week jarig). Onderweg een lunch genuttigd en een paar keer gestopt om ui te rusten en wat stof uit de motor te halen. Dat was nodig.

Het plan was om vanuit ons hotel nog even te gaan shoppen in een mall. Daar hebben we vanaf gezien omdat we allemaal te moe waren en zin hadden in chillen in het hotel, zwemmen en work out (Folkert en de meiden). Vroeg naar bed want de volgende dag moeten we er om 03:00 uit om het vliegtuig van 05:30 te halen naar Caïro.

Dag 10, zaterdag 23 februari 2019 (Caïro).

Zoals wel eerder gemeld, eigenlijk zouden we direct doorvliegen naar Amsterdam, maar dat gaat dus niet. De balie van Air Egypt opgezocht en die was vrij snel gevonden. Was geen probleem, ze zouden een hotel en alles regelen, zou wel een uurtje duren. Dat hadden we er wel voor over. Dat verliep allemaal een stuk soepeler dan ik had gedacht. Ze hebben wel vaker met dit varkentje gewassen en ze doen er ook niet moeilijk over. Het is, denk ik, internationaal vliegtuigrecht, als de vertraging meer dan xx uur is dan regelen zij hotel en wat al niet meer. In dit geval ook dat wij zonder visa kosten het land in mogen. Omdat we al wisten dat deze ‘ongeplande’ stop er aan zat te komen hadden we al een toer geboekt naar de piramides. In het hotel kwam een bediende naar ons toe die ons vertelde dat we er het beste van moesten maken en zo mooi een gelegenheid hadden om naar de piramides te gaan. Ondanks wat gemopper, is dit nu nodig, kunnen we niet lekker chillen in het hotel, vond iedereen het achteraf toch zeer de moeite waard. Susan had vooraf een gids met chauffeur met een ruime bus geboekt en na een heerlijke verse lunch met van alles en nog wat van het buffet zaten we om 1 uur in de bus. Folkert voelde zich opnieuw (net als in het vliegtuig deze ochtend) niet kip lekker, maar gelukkig werd het beter. Volgens Moustafa onze gids, was het verkeer in Cairo, het ergste wat je kan hebben.  Wij dachten en zeiden, erger dan Nairobi kan niet, en het bleek ook een stuk rustiger. We reden door het oude deel van Cairo met prachtige oude gebouwen. Na een klein uurtje waren we in Gizah waar het een drukte van belang was.  Uit de bus de drukte in en lopend de piramide van Cheops bezocht. Erna gingen we naar een volgend hoogtepunt van onze reis: de kamelen!  Het was even schommelen om op te starten maar eens hoog en droog op het kameel was het heerlijk en ook een stuk rustiger om zo al rijdend langs de piramides van de omgeving te genieten. Fardau vond het best spannend, maar alles ging prima, niemand viel er af.  Na de tocht reden we een stukje naar de Shpinx en nadat we ook deze bekeken hadden en foto’s hadden genomen reden we met een korte stop voor om nog wat souvenirs te kopen terug naar het hotel. Super leuk dat we de piramides bezocht hebben!  In het hotel lekker gechilled, heerlijk gegeten (alles op kosten van Egyptair) en op tijd in dromeland.  De volgende ochtend vertrok het vliegtuig om half elf naar Amsterdam en eind van de middag waren we weer in Haren waar Jesse klaar zat in een opgeruimd huis en spagetti. Het was een topreis en ook Egypte is wat ons betreft, tegen onze verwachtingen in, voor herhaling vatbaar!