Home sweet home
“Zijn we in Bali? Het ruikt hier naar Bali”, waren de eerste woorden van Silke nadat we in de buitenlucht van Vietnam liepen. We zijn niet per ongeluk in Bali geland maar zijn wel degelijk op de plaats van bestemming, Da Nang, aangekomen. En na een korte rit met een busje zitten we nu in Hôi an. Ik snap Silke wel, we zijn in het Azië zoals wij dat van eerdere reizen kennen: de geuren, de scooters, de drukkende warmte en de chaos. Heerlijk.
De reis ging verder prima ... we laten Japan achter ons. Het land waar men Japans spreekt en men niet is ingericht op westerse (lees Engels sprekende) toeristen. “Er is een grote vraag naar Engelse sprekende in de toeristen sector” werd ons verteld door een Japanner met een Amerikaans ouder (dat verklaarde zijn vloeibaar Engels) die achter een informatie balie stond. Maar ook voor Chinese en Koreanen is het net zo lastig, die spreken immers ook geen Japans. We zijn ook nog heel even in Taiwan geweest, maar niet veel verder gekomen dan het vliegveld. Onze koffers werden niet door gelabeld en we moesten dus zelf inchecken. Nu hebben we ook een stempel van Taiwan in onze paspoorten. Na de lunch bij Subway zijn we naar Vietnam gevlogen.
We zitten hier in Papaya house, een papaya kleurig huis (vandaar de naam) en niet te missen. Het huis kent 3 verdiepingen in Franse stijl, elke verdieping 2 slaapkamers, een zwembad voor de deur en de zee op loopafstand. Ik ben er zojuist even op uit geweest op de fiets om geld te pinnen: we zijn weer miljonair (50€ is 1.300.000 VND). Susan heeft een massage besteld, die zijn net binnen gekomen. Ook Silke en Folkert krijgen een massage. Tiger bier staat koud in de koelkast. Kortom: we zijn weer "thuis"!
Reacties
Reacties
Goede keus dus door eerst Japan en nu Vietnam te bereizen. Proost
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}