Het is inmiddels dinsdag en het was een lange dag. Dat niet alleen het is 19:20 en we dobberen op de Nijl, gelukkig liggen we vast aan wal. De lokale omroepinstallaties doen hun werk. Het zijn er een stuk of 4, wellicht 5, die met een zeker regelmaat de goed gelovigen er aan helpen herinneren dat het weer tijd is om op de knietjes te gaan zitten, het hoofd te buigen, en dat dan bij voorkeur in de richting van Mekka. De plaatselijke omroepers hebben de klok niet op elkander afgestemd, ze roepen door elkaar heen en de een ook langer en vooral harder dan de ander en ze beginnen relatief op een willekeurig tijdstip zo rond 19:00 uur. 2 uur geleden deed een soortgelijk ritueel zich voor, waarschijnlijk eerder op de dag ook al wel, alleen dat viel niet zo op. Geluid draagt ver over water.

Even terug naar maandag, want daar was ik gebleven. We zijn uiteindelijk toch maar de deur uit gegaan om 16:00 uur, 3 uur later dan het oorspronkelijk plan. Maar het zwembad was ook zo lekker warm en we waren nog moe. Met de taxi naar een dorpje ten zuiden van waar we zitten, El Gouna, niet echt een dorp, meer een uit de grond gestampt toeristisch verblijfplaats. Mooi aangelegd, dat moet gezegd worden. Ruime keuze uit restaurants, ook makkelijk. Eerst aan een stand tent wat gedronken en een pizza als hapje. Daarna op zoek naar warm voedsel wat we vonden bij de witte olifant, een Thai restaurant. De rode en groen curry waren om de vingers bij af te likken. De meiden genoten van sushi, loempia's en noedels met kip en niet te gekruid. Na de heerlijk maaltijd, een soort van erg late lunch en vroeg avondeten weer terug naar onze villa. Daar nog even een duik genomen in t zwembad en samen een film gekeken op Netflix.

De volgende dag (dinsdag dus) werden we om 8 uur opgehaald voor een tocht naar Luxor, al met al duurde dat 5 uur, een uur langer dan de ingeschatte 4 uur. Maar dat komt door al die controleposten die we om de haverklap tegenkomen. Het is hier een veilig land, gelukkig rijden we zelf niet, want ik vrees dat ze niet allemaal Engels spreken bij de controleposten en dan wordt het een lastig gesprek om er langs te komen. Hoewel, onze chauffeur zegt een paar woorden waarvan er een “Holland” is en daarna mogen we ook direct verder rijden. De eerste 3 uur door de woestijn en over een bergkammetje. Waarna we in de buurt van de Nijl kwamen, alles was groen en we reden daarna nog dik een uur langs een kanaal, vandaar dat alles zo groen is. Wat mij wel opvalt is dat ze hier in Egypte, zoals in wel meer landen, verder gaan met bouwen zodra er weer geld is. Geld op, stoppen met bouwen. Het effect is dat bijna 90% van de huizen niet af is, er kan altijd nog een verdieping bij of het dakterras moet nog worden afgerond. Verder is de overheersende huiskleur zandbruin end at in vele varianten. Erg kleurrijk, zoals in Azie is het allemaal niet. Eindelijk na dik 4 ½ uur rijden kwamen we in Luxor, we staken de Nijl over, echt een brede rivier hier. En iets later stopten we bij een haven. Nu is haven een groot woord, er lagen alleen bootjes om mensen (vooral toeristen) mee te vervoeren over de Nijl. Vandaar werden we naar onze slaapplaats voor de nacht gebracht.

Aan boord stond de lunch al klaar, we waren wat later dan verwacht. De Nederlandse eigenaresse vertelde alles over de boot, hoe ze er aan gekomen was, hoe ze in Egypte was beland. 5 dagen nadat ze haar huidige man voor het eerst had gezien is ze getrouwd. Dat was dik 4 jaar geleden. Na haar verhaal ging ze voor ons ieder kaart lezen hoe het met onze energie zat, dat was wel grappig. Ik kreeg een kaart van de verhalenverteller, dus ik moest wel een schrijver zijn. Vandaar dat ik nu weer in pen ben geklommen om haar gelijk te bewijzen. Moet gezegd worden dat ieder van ons best treffende kaarten getrokken kreeg. ‘Trok’ omdat je ze niet echt trekt, ze schudt de kaarten zo rommelig dat er een paar uitvallen, dat is ‘een kaart trekken’. Na het kaartlezen en lunchen konden we vol hernieuwde energie en met een volle buik richting de oudheden. het grootste tempelcomplex van de wereld Karnak. Erg oud en erg mooi. t Leuke was dat de tarot tekens van de kaarten overal op de muren terug kwamen. Amira, onze gids vertelde er enthousiast over. Omdat onze gids er min of meer kind aan huis is krijgt zij meer te zien, wij dus ook. Er gingen deuren open die voor anderen gesloten blijven, ook echt. Het tempelcomplex is een open lucht museum en op den duur werden we meegenomen van de gebaande paden af. Tot aan een deur die op slot zat, gelukkig kwam er een gids aan met een sleutelbos en die liet ons naar binnen. Daar zat een beeld in een afgesloten ruimte, die daar al 4000 jaar staat en waar wij ook van mochten genieten. Dat was wel cool. Later ook nog 7 rondjes rond een heilige steen gelopen, dat levert vruchtbaarheid en rijkdom op. Fardau en ik hadden moeite om de rondjes compleet te maken. Fardau werd vriendelijk gevraagd of ze met een meisje op de foto wou. Nu ja, het gezegde van de vinger en de hand, ging hier ook op. Fardau was het middelpunt van de belangstelling en 20 selfies later konden we weer verder wandelen. Ik heb overwogen om mijn hand op te houden voor een kleine gift als dank om met mijn dochter op de foto te mogen … .Erna een rit op een paardenkoers door Luxor en naar de Luxor tempel. Ook mooi! Daarmee de belangrijkste bezienswaardigheden van de Eastbank gezien.

Terug op de boot het avondmaal en vroeg naar bed, we gaan morgenvroeg (5 uur, ja echt 5 uur opstaan, we zijn op vakantie!) over Luxor varen met een luchtballon #zinin