Vandaag dus de boottocht. Silke en Fardau mochten mee, voor Silke hadden we zelf een opblaas reddingvest en Fardau kreeg er een van de kapitein die hij verderop had geleend, voor de rest had hij goede maten reddingvesten. Naast ons zes zaten er nog twee Zweedse gasten op de boot. Op de heenweg sloegen we alle stopplaatsen over, we voeren direct naar het verste punt om van daar terug te varen. Eerst samen met Fardau een duik in de Blue lagoon. In het begin ging dat prima en zwom ze rustig naast me, maar op den duur kreeg ze water in haar bril en in haar neus. Vanaf toen ging het snel bergafwaarts en zwom ze weer terug naar de boot waar ze samen met Silke kon spelen met meegebracht speelgoed. De meiden vermaakten zich zo de hele reis prima. Wij ook, we zagen de prachtigste vissen in allerlei kleuren en soms in grote scholen en ook allerlei soorten en kleuren koraal en anemonen.

Weer op de boot richting turtle point, een veelbelovende naam. De kapitein gaf het bevel om klaar te staan om te springen op zijn commando. Vol spanning wachten wij op zijn JUMP, die kwam ook, hup de zee in, kijken kijken kijken, niets te zien, ON BOARD, wij weer aan boord. Rustig verder varen en weer JUMP, gauw het water in, aan stuurboord zijde en ja hoor daar zwom er een. Een enorme green turtle recht onder ons, in rustige slagen zwom hij door, wij er boven drijvend er achteraan. Opeens ging hij omhoog om adem te halen, nu was hij echt dichtbij, dat was heel heel cool. Hij dook weer onder en voldaan klommen wij aan boord. Een eindje verderop stak er een zijn kopje boven water uit. Een schildpad die lucht hapte en weer verder zwom te ver weg om er achteraan te gaan vond de kapitein. Wat verder lag een hel vloot scheepjes, wij er heen en JUMP. Daar lag er een rustig op de grond te liggen uit te rusten of wachten op ... Daarboven in de zee 30, 40 snorkellaars op een kluitje. Silke sprong er ook nog in om te kijken wat er aan de hand was. Weer aan bord, drie schildpaden op een kort stukje zee.

Op naar Lage Tanganyika. Een stuk rif met vissen in alle kleuren , veel soorten Ciclids en Nemo en zijn hele familie. Bij het in het water springen al direct een school zebra visjes om de boot. De kapiteitn gooide brood in het water en daar kwamen ze op af. Erna mochten Silke en Fardau de visjes voeren, die ze zo ook heel goed konden zien. Lekker voer voor de visjes en leuk voor de snorkelende toerist. Iets verderop, naar de kust was meer te zien, daar zwom Nemo voorbij met zijn broers en zussen en twee kleine gele visjes bleven de hele tijd voor mijn duikbril staren naar wie daar achter zat.

Op den duur toch maar weer aan boord op naar het laatste punt, shark point. De naam zegt genoeg, daar zwom een groep haaien, en dat klopte. Ik zag er een en zwom er met een neus vol zeewater achteraan, ik moest toen wel even aan bikkel Morris denken. Ondanks de haaien waren er genoeg andere vissen te zien, maar die zwommen heel snel weg zodra ze een donkere schaduw zagen, dat is dus vaker een snorkellaar, maar soms een haai. Je kan dan maar beter voor de veilige weg kiezen als vis en snel door of weg zwemmen.

De kinderen slapen moe maar voldaan, ik, Jan ben druk met onze weblog en Susan is aan het lezen.