De laatste avond op de perhentian wilden de kinderen graag uit eten met Nederlandse vriendjes. Dat was wel gezellig, maar had wel als nadeel dat iedereen te laat op bed kwam. De meiden rolden rond half elf doodop er in en wij moesten toen nog beginnen met inpakken. De jongens hebben nog even geholpen en zijn toen ook gaan slapen. We hebben de spullen anders ingepakt, want bij de last frontier resort moeten we een lange trap op naar boven, zo n zeshonderd treden dus hebben we de spullen die we nodig denken te hebben ingepakt in vier rugzakken. We zijn trouwens erg tevreden over wat we mee hebben. Zo is het reiswaterkokertje al best vaak gebruikt voor een kopje koffie, thee of chocomel. De wereld stekker zijn we nodig in Maleisië. De minilaptop is ideaal voor de weblog en de foto's. De regenponcho's kwamen goed van pas bij de olifantentocht. En ook spulletjes uit de EHBO tas zijn gebruikt, niet voor ernstige dingen hoor, bijvoorbeeld de antibacteriële crème bij een klein wondje (knapt het heel snel van op) en de reispillen. Eigenlijk hebben we alleen wat te weinig kleren mee, en ik mis een korte broek, op de perhentians hebben we was laten doen. En in het appartement in Kota Kinabalu hebben we een wasmachine.

De volgende dag zijn we om 7 uur opgestaan, alles was al ingepakt, dus aankleden nog even tanden poetsen en op naar t ontbijt. De meiden hadden helemaal nog geen zin om wakker te worden. Iets na achten zaten we met zijn allen op de boot die weer met een noodgang naar de vaste wal ging. Daar aangekomen wachtte ons een en al hassel, allemaal taxichauffeurs, die ons graag ergens heen brachten. Wij hadden vooraf de lift terug al geregeld bij flora place. Bijna waren we ingestapt bij een verkeerde taxi, want ook een wit groen busje, maar Jan vond ‘onze' eigen taxi chauffeur. In een uur werden we naar het kleine vliegveld van Kota Bharu gereden, daar ingecheckt en toen hebben we allemaal een stoelmassage genomen. Was lekker. Om kwart over twaalf vlogen we, aan boord kregen we een lekkere lunch en toen was t al weer tijd om te landen. In Kuala Lumpur hadden we meer tijd en hebben we een paar uurtjes bij Star Bucks gezeten, Jan en ik aan een enorme cappuccino, dat mis ik hier wel. De kinderen hebben lekker gespeeld, de meisjes met een speelkleed en autootjes en de jongens achter minilaptop hyvesen en tekenen. Tegen zessen vlogen we verder en om half negen waren we in Sandakan, Borneo. Hier waren geen minibusjes als taxi, maar alleen een gewone vierdeurs auto. Het leek mij vrij onmogelijk dat al ons bagage en wijzelf in 1 zouden passen, maar t lukte wonderwel. Alle bagage, negen stuks pasten in de achterbak en wij met de meiden op schoot in de auto. Het was maar een kwartiertje in de auto, Silke viel meteen in slaap. We hadden een heerlijke familiekamer in het NAK hotel. De mensen in Borneo zijn vriendelijke als op de perhentian, zo is ons eerste indruk. We hebben met ons vijven nog een heerlijk welkomstdrankje gehad op het coole lounge dakterras van het hotel en toen zijn we allemaal heerlijk gaan slapen, want iedereen was knetter moe.

Maandag 8 augustus 2011

Om een uur of acht werd iedereen wakker na een lekkere nacht slapen. Met de lift, altijd leuk om op de knoppen te drukken naar t dakterras voor een lekker ontbijt. Een paar kozen voor pannenkoeken en een paar voor bruin brood met bacon en gebakken ei, bakje koffie of glaasje melk erbij. Ik heb nog snel een paar flessen water en zonnebrand gekocht, terwijl Jan en de jongens de spullen pakten. We hebben vier rugzakken meegenomen en de rest van de bagage bij het hotel laten staan. Een taxi aangehouden en op naar de oerang oetangs in Sepilok. Weer een erg aardige chauffeur die onderweg snoepjes voor de kinderen kocht. We waren net op tijd voor de voedertijd. Meteen in het park zagen we al een oerang oetang met een baby en verder ook veel en ook andere apen. De oerang oetangs zijn wel heel mooie apen vinden wij. Erna wat gedronken en gegeten in het cafetaria. Om half een kwam Gert van de last frontier resort ons ophalen met twee grote auto's. De mannen gingen in de andere, de meiden stapten bij Gert in. Silke viel al snel in slaap. In het dorp Bilit aangekomen, stopten we onderaan de trap van het resortje. Het was een hele klim omhoog, zeshonderd treden. Boven aan konden we meteen aanvallen op de lunch, nasi goreng. Daarna snel de spullen naar de kamer brengen en toen weer naar beneden voor de eerste boottocht. We gingen samen met twee andere Nederlanders en twee Engelsen. Onderweg zagen we heel veel apen, waaronder de gibbon, wat heel zelden voorkomt, makaan apen met de lange staarten en de neusapen met de puntige rode neuzen. Fardau heeft nog even geslapen door het monotone geluid en toch wat moe denk ik. Op de terugweg zagen we een krokodil en even later: de olifanten, met elkaar ongeveer zo n zeven, best dicht bij, heel erg gaaf was dat. In het schemer terug gelopen de hele trap weer op. Daar gedoucht en erna gegeten: pompoen soep, kipcordonblue, aardappel puree (dat viel vooral bij de meiden erg in de smaak) en bloemkool, erna watermeloen. We zijn snel gaan slapen want best wel moe nog van de reisdag ervoor en deze enerverende dag.

Dinsdag 9 augustus 2011

Omdat de buren om zeven uur op moesten staan en het erg gehorig is, waren we al op tijd wakker, maar omdat we er erg vroeg op bed lagen hadden we al een goede nacht gehad. Lekker ontbeten en vervolgens de hele ochtend op onszelf geluierd, wat wel heerlijk was. Gert bracht de overige vier gasten weg en haalde anderen op, best fijn, want Gert is niet de grootste kindervriend. Nu konden de meisjes lekker opgaan in hun fantasiespel, terwijl wij lazen, spelletjes deden, een stukje schreven en koffie en sap dronken. Een heerlijke relaxte ochtend. Tussen de middag hebben we spaghetti gehad als lunch. Tegen drieën kwam Gert terug met twee nieuwe gasten, ook Nederlanders. Weer de trap af voor een nieuwe boot trip. Dit was een supergave! We zagen oerang oetangs die een nest aan het bouwen waren voor de nacht. Een eind stroomopwaarts was een zijtak en daar gaan de neusapen en makaan apen heen om veiliger te overnachten, dat is dus handig want dan weet je waar ze zijn. En ja hoor ze waren er weer allemaal. Iets verder op lag een slang, in een dikke knoop (volgen Fardau), hij was best wel lastig te zien tussen de bladeren. Op de terugweg kwamen we onze vrienden de olifanten weer tegen. Deze keer met een jong mannetjes olifant. Ze zaten te grazen en wat te spelen, heel erg leuk om te zien. We bleven met onze boot dan ook erg lang liggen en genieten. Al met al dus later terug, het was al aardig aan het schemeren en bij de trap aangekomen was het in het oerwoud al nacht. Gelukkig zaklampen mee, maar dan nog een lastige en wel wat gevaarlijke klim. Overdag slaapt het wild om in het donker op pad te gaan, het is overdag te warm om buiten te wezen ook voor dieren. Gelukkig zonder problemen boven gekomen. Silke zat bij jan op de rug, we waren wel bang dat zij anders ergens per ongeluk aan zou komen, een 100-poot of zo leek ons geen fijn plan. Na de warem hap viel iedereen al snel moe maar voldaan in slaap. Omdat de jongens liever niet alleen op de kamer sliepen was het deze nacht een boys only en een girls only kamer.

Woensdag 10 augustus

Na een rustdag van gisteren staat vandaag de jungle wandeling op het programma. Na enig overleg hebben we besloten dat dit niets is voor de meisjes en dat een van ons thuis zou blijven om op te passen. Gert bood wel aan om op te passen, maar dat leek ons geen goed plan om deze kindervriend de zorgen over Silke en Fardau toe te vertrouwen. Jan ging met Jesse en Folkert de jungletocht doen en Susan bleef op het resort met de meisjes en Gert. De jungletocht te voer was leuk en zwaar, veel te zwaar voor Fardau en Silke dus het was een goede keuze ze niet mee te nemen. We zagen veel van de omgeving, we liepen op de top van een heuvelkam dus links en rechts keek je naar beneden en dat was leuk. Verder geen wild gezien. Op het resort gin het er spannender aan toe ...... Niet dat er echt veel gebeurde maar Gert kon niet veel hebben van onze dochters en dat beviel Susan slecht. Nadat ik thuis kwam en we even gepraat hebben heeft Susan met Gert gesproken en hem verteld wat ze er van vond. Daar kregen we te horen dat alle andere gasten ook geklaagd hadden over onze levenslustige meisjes. Voor mij was dat wel zo een beetje de druppel, zelfs de mensen waar ik gezellig me had gewandeld in de jungle hadden geklaagd. Weer een ervaring wijzer, het is dus geen goed plan om met kinderen jonger dan 10 bij Gert op bezoek te gaan. Hij heeft er niets mee, zijn gasten komen voor de rust en en hebben ook niets met jonge kinderen en de jungletocht is echt te zwaar. Na goed overleg besloten we een dag eerder te vertrekken dan gepland. Op de weg naar huis zagen we drie kakatoes vliegen. De chauffeur zag ze, draaide de auto en parkeerde voor de boom waar ze in zaten, dat was een heel mooi afscheid. Na een rit van ruim twee uur kwamen we in Sandakan aan en zitten we nu in het supersjieke Sabah hotel, het tegenovergestelde van de last frontier resort. We hebben twee kamers met een tussendeuren die open staan. Na een lekker maaltijd in een lokaal maleisisch cafe zitten de meisjes in bad te spelen, is Susan met Folkert in de lounge waar live muziek is, heeft Jesse de TV aan en zit ik te typen. We zijn nu allemaal heel blij met de keuze om een dagje eerder weg te gaan.

Groetjes Jan en Susan