Gisteren en vandaag veel beleefd eens zien of we dat kwijt kunnen, of er tijd voor is om alles te typen. Morgenvroeg om half negen vertrekken we naar Gili Trawagan en er is nog niet zo veel ingepakt. Desondanks even een moment van rust en bezinning.

Terug gekomen van de dolfijnen tocht hebben we gisteren eerst lekker in het hotel ontbeten. Erna was het tijd om te zwemmen! Susan heeft nog wat boodschappen gedaan en navraag gedaan hoe we het best en het goedkoopst op de gili trawawagan komen. S middags hebben we een rondrit(je) gemaakt over het eiland. Dit klinkt groot maar is het niet. Na enig heen en weer gepraat besloten we de westelijke route te nemen. Dat betekent geen apen, geen waterval en geen meer. Wel een koffieplantage, een boeddhistische tempel en warm water bronnen. De warmwater bronnen was lekker zwemmen in heerlijk warm water, heel veel Balinezen en op den duur nog een paar toeristen. Silke en Fardau trokken bekijks met hun zwembandjes en totaal geen vrees voor water. Leuk, maar ik (jan) vond het zelf in Thailand leuker, vooral omdat je daar na een warm bad de koude rivier in kon springen en dat maakte het wel speciaal, dat was hier niet het geval. Hier had wel veel meer het gevoel even onderdeel uit te maken van het balinese leven en dat vond ik (susan) wel weer heel leuk.

De koffieplantage was een ervaring op zich, wel geteld twee koffieplanten gezien en verder veel specerijen, als landbouwer vond ik het mooi om te zien en alles te horen. Kruidnagels groeien aan bomen en aan elk blaadje zit een vrucht, een heidens karwei om dat te oogsten. Groot voordeel is dat er dan ook veel kruidnagel van een boom komt en het oogstseizoen kort is, even doorbijten dus. Er was dus ook koffie en zelfs een katachtige die koffiebonen eet en na verwerking in het maagdarmkaneel weer uitpoept. Die bonen worden gedroogd en gebrand en worden zo per kilo verkocht. Een prijzige boon. (Robert, ze hadden ze hier niet op voorraad, we hebben nog wel voor je gekeken). Na de rondleiding over de koffie plantage hebben we wat koffie gedronken, koffie met kaneel en koffie met cacao, erg lekker. Ik vind zelf de Bali koffie ook erg lekker. S Avonds hebben we superlekker gegeten bij ons hotel.

Vandaag de grote dag, Onafhankelijkheidsdag! Officieel dus gisteren maar hier vieren ze het een dag later. Er is een grote optocht van versierde wagens en dansgroepen in de stad. Een soort van mengeling van een carnavalsoptocht en de bevrijdingsoptochten op 5 mei die ik mij kan herinneren bij opa en oma in Eén. Wat een chaos was dat, overal scooters en een immense mensenmassa. De chauffeur had ons afgezet en gezegd dat we een daalders plekkie konden vinden bij een overheidsgebouw. Dat hadden er dus meer gedacht, Fardau zat op mijn nek en had een goed uitzicht, ik steek hiir ook behoorlijk boven de rest uit en kon dus ook redelijk wat zien maar de rest keek tegen ruggen aan en/of werd platgedrukt in de menigte. Uiteindelijk zijn we over een muur geklommen, door de tuin van het overheidsgebouw gelopen om een eindje verderop op de muur te gaan staan met vrij uitzicht op de optocht. We hadden zo alle zes goed zicht. Naast ons stond een tent met hoogwaardigheidsbekleders, elke dansgroep deed daar zijn uiterste best. Daar konden wij vanuit onze hoge positie mooi van meegenieten. Toch voelde ik me een heel klein beetje een Duitser die op 5 mei Bevrijdingsdag mee viert in Nederland. Het zijn echter niet de balinezen die je dat gevoel geven, want ze zijn ontzettend aardig. Folkert vindt indonesie ook het mooiste land toe nu toe, ook vanwege de mensen en ze spreken beter engels en nederlands.

Groeten Jan en Susan