Vanmorgen al vroeg wakker, toch matig geslapen ondanks dat de wekker aan staat. Bang om te laat wakker te worden en bang dat er niet genoeg tijd over is om alles op tijd ingepakt te krijgen. Gelukkig is alles goed gelukt en waren we op tijd bij de boot. Jesse zat in een paardenkar met de koffers en die kar maakte even een sanitaire stop. Achter elk paard hangt een soort tas en die moet zo af en toe geleegd worden. Dat heeft Jesse van nabij mogen aanschouwen. Wij waren er wel wat ongerust over - hij was opeens weg - en blij dat we op den duur Jesse weer zagen.

Dus op tijd bij de boot, maar geen plaats voor ons, na veel gedoe en gebel heen en weer kregen we het helaas niet voor elkaar om met een 11:00 uur boot mee te gaan en werd het 15:00 uur. Vier uur langer op Gili is op zich geen straf, we hebben ons vermaakt. De boot van drie uur vertrok een kwartier eerder maar stopte eerst nog twee keer voordat de overtocht naar Bali werd gemaakt, daardoor werd het wel een lange zit (2 ½ uur). Al bij vertrek was het duidelijk dat de zee ruiger was dan toen wij kwamen, er stond een beste puut wind. Reispillen geslikt (ik niet, ik doe niet aan reispillen) en op hoop van zegen. De zee was erg ruig en Fardau, die op Gili na een ijsje al klaagde over haar maag, had al snel last van haar buik. De zee ging tekeer en Fardau hield het niet langer, alles er uit. Ik was net iets te laat met een zakje dus niet helemaal schoon gebleven. Ook Folkert had moeite met zijn maag darm kanaal en zat met een zakje in zijn handen, hij kon beter mikken en wist het mooi schoon te houden. Susan die toen naast Folkert zat, volgde. Susan stond eerder achter op de boot en vertelde later dat er daar mensen met tranen in de ogen stonden. Naast Folkert en Fardau hadden er meer het zwaar. Silke had nergens last van, zij was binnen 5 minuten in dromenland en lag heerlijk op Jesse te slapen is daar niet meer uit dromenland geweest totdat de boot aanmeerde op Bali. En ook Jesse hield zich heel kranig. Al met al best wel een heftige vaart; een tweede verkeerde keuze deze vakantie. Een vliegtuig is/voelt veel veiliger en voor de prijs hadden we het niet hoeven laten.

Met vast grond onder de voetzolen voelde deze landrot zich ook wat beter thuis. Er stond inderdaad een busje klaar om ons naar Ubud te brengen en daar kwamen we veel later aan dan we verwacht hadden, pas half zeven. Het huis ligt een paar kilometer buiten Ubud midden in de rijstvelden en de chauffeur heeft een paar keer met de eigenaren gebeld, rondgevraagd en ons helemaal gebracht, dat was wel super. We zijn hier heel hartelijk ontvangen in weer een paradijs op aarde. We zitten nu in een gehuurde villa met keuken, eetkamer, zwembad en een Bale Bale. De gastvrouw heeft voor ons gekookt en we werden verrast met een Balinese maaltijd, we hadden vanuit Gili gebeld en gevraagd of ze het avondeten konden bereiden. Het was erg lekker, een heerlijke drie gangen menu met groentesoep vooraf en watermeloen als toetjes en voor ons (Susan en Jan) een Bali koffie.

Ook in dit paradijs is internet op de bon. Morgenvroeg maar eens zien hoe we dit verhaal het wereld wijde web op krijgen. Deze vakantie al vrienden gemaakt, de onderwater foto's zijn van een jong stel dat de wereld rondtrekt die we op de Perhentian hebben gesproken. Zij zaten in dezelfde boot toen we naar de Perhentian gingen en we kwamen ze weer tegen bij B-Café. Een paar avonden geleden hebben we, met dank aan Silke, met een Canadees stel gesproken. Die zijn nu ook in Ubud en als het goed gaat komen ze bij ons eten. Verder gaan we hier morgen fietsen huren en dan op de fiets de buurt verkennen en wellicht zo af en toe een wandeling door de rijstvelden. Ik heb geen idee hoe het er hier verder uitziet, het was inmiddels donker toen we aankwamen.

Groeten Jan