Vanmorgen vroeg eerst ontbeten en daarna zouden we gaan fietsen, ware het niet dat de jongens en de meisjes eerst even wouden zwemmen, zo gezegd zo gedaan. Na wat gespartel in het water zijn we uiteindelijk om 11 uur vertrokken voor een lange rit. We zijn van huis uit naar rechts gegaan verder omhoog naar het noorden. Met als voorzichtig plan in het achterhoofd om naar Gunung Kawi te fietsen, dat zou ruim 30 kilometer zijn. Al snel zaten we middenin de rijstvelden, echt prachtig om doorheen te fietsen en het was behoorlijk rustig op de weg. Onze eerste stop was in Jungjungan, een klein dorpje waar in een tempel jongens aan het oefenen waren met Gamelan muziek op koperwerk. De meiden mochten tijdens een pauze ook even slaan op de instrumenten, Jesse en Folkert hoefden niet zo nodig. Na deze onderbreking verder naar het Noorden verder omhoog.

In het volgende dorp (Tegallalang) hebben we deel één van onze lunch gehad. In een klein café met internetverbinding Bali koffie voor ons, een kom Balinese soep en een warm broodje kaas met als toetje een ijsje bij de buren. Daar hebben de meiden haarspelden en dergelijke gekregen en een eindje verderop zag Susan een stof winkeltje. Daar heeft ze dan ook goed ingeslagen met het idee om er jurken van te maken voor zichzelf en voor Silke en Fardau. In Maleisië heeft Susan ook een stof gekocht, zij krijgt het nog druk samen met Desiree. We zaten inmiddels aan een drukke doorgaande weg die we na de onderbreking snel weer kon verlaten bij de eerste weg rechtsaf richting Gunung Kawi. Eerst een steile afdaling naar een rivierbedding gevolgd door net zo een steil klim er weer uit. Ik probeerde zigzaggend over de weg de klim zonder afstappen te halen, daarbij stond ik op een gegeven moment vol op de pedalen te stampen, tegen al dat bruut geweld was de ketting niet bestand en die brak dan ook spontaan. Daar stond ik dan, gelukkig hebben we een telefoon met een Indonesische sim kaart en het telefoonnummer van de fietsenverhuurder. Dat was niet nodig, er stopte een fietser en die had een volgauto mee. Susan en de meiden, al onze spulletjes en mijn kapotte fiets konden daar zat in. Ik dacht dat we naar Ubud zouden gaan, maar dat klopte niet, aan de drukke weg werd gestopt bij schuurtje waar iemand bezig was een autoband te wisselen. Die kon ook wel een ketting repareren en dat is ook prima gelukt. Binnen een kwartier na de kettingbreuk zat ik weer op een gefikste fiets. We hadden in middels al besloten dat Gunung Kawi een brug te ver was en gingen dus richting Ubud en direct rechtsaf geslagen bij de eerste mogelijkheid (na later bleek een afslag te vroeg). Omdat Jesse last had van zijn duim, een blaar van al het schakelen, Folkert een houten kont had en Susan er aardig door zat zijn we gestopt bij een resortje voor een frisse duik en ons vervolg van de lunch. Ook daar werden we hartelijk ontvangen en vonden ze niets een probleem, we konden handdoeken van het huis gebruiken. De man die ons bediende vertelde dat we gewoon door konden fietsen, dat was de snelste weg naar Ubud.

We zaten wel een weg te ver naar het westen (er lopen hier parallel aan elkaar meerdere wegen van Ubud naar het noorden), dat had ik wel door. Bij een T/splitsing werd ons verzekerd dat rechtdoor de weg naar Ubud was, die weg werd zienderogen slechter en slechter totdat het eindigde bij een trap en vervolgens verder ging als voetpad. We zaten nu wel weer middenin de rijstvelden en dit pad was echt de moeite waard, adembenemende uitzichten over de rivieren- ravijnen links en rechts van ons. Zo kwamen we wel mooi in Ubud en van daar moesten we dus weer naar het noorden (lees klimmen). Om zes uur waren we thuis, zeven uur weg geweest en door een mooi landschap gefietst.

En toen begon de grote overlegdemocratie. Wat nu: thuis eten, uit eten in Ubud, massagesalon en dan eten of de meiden thuis met pappa en de rest uit eten? Een lastig probleem waar we maar niet uit kwamen. Iedereen wilde wat anders, dus consensus was heel lastig deze keer. Iedereen was eigenlijk wel moe. Uiteindelijk zijn we thuis gebleven en sliepen Fardau en Silke al om acht uur na een broodje, yoghurt en aardappelpure. Ik heb met Jesse boodschappen gedaan, we waren bij een winkeltje waar we nasi goreng konden kopen, dat zou de vrouw dan zelf maken. Toch maar voor instant noedels gekozen, eieren en mango als toetje. Voor het eten heb ik met Folkert in het donker gezwommen, dat was leuk. En na het eten hebben we elkaar een massage gegeven waarbij Folkert en Susan tijdens de massage in slaap zijn gevallen. Jesse is daarna nog even gaan lezen in de keukenmeiden roman en ik ben aan het typen geslagen en ga er nu ook maar eens in want Jesse is ook al horizontaal gegaan.

Groeten Jan