Dag één en twee zitten er op, we zijn vertrokken en zitten nu in Bangkok te wachten op de volgende vlucht naar eindbestemming Chang Mai.

Het vertrek begon zaterdag om 16:00 uur, toen kwamen de gasten voor ons huis. Een stel met één kind, dat baarde ons op voorhand wat zorgen, wat moeten drie mensen in zo een groot huis? dat is vragen om problemen. Ik zag een VW bus het erf op draaien en zag dat het wel goed zat. Dat was mooi, de eerste gasten waren heel tevreden over ons huis en wij konden met een gerust hart vertrekken. Eerst op de fiets naar Marjan om daar de fietsen te stallen en daarna verder met de auto naar Zwolle waar we Silke en Fardau weer zagen (na een nacht bij Pake en Beppe) en op naar Huguette en Harald in Deest. Heeerlijk gegeten en goed en ietwat onrustig geslapen. De volgende ochtend er vroeg uit, Bert was er mooi op tijd om ons naar Dusseldorf te brengen. Wel wat krap in de Dacia met zeven mensen en voor zes weken bagage.

De vluchten met Etihad waren een groot feest, een enorm verschil met Egypt Air van vorig jaar. Beide vluchten zaten weliswaar tot de nok toe vol,maar de inhouse entertainment maakte dat de drukte niet opviel. Bij de nachtvlucht kwamen we als laatste binnen en hadden de achterste rij. Onze late komst leverde wel wat teleurgestelde gezichten op van de mensen op de rij voor ons, die hadden gehoopt op lekker veel slaapruimte. Hoop blijkt maar weer eens uitgestelde teleurstelling te zijn. Fardau en Silke hebben al met al een redelijke nachtrust gehad, ze zijn fit en druk in de weer met de roltrap. De rest (Jesse, Folkert en Susan) liggen voor pampers op de banken, we hebben nog twee uur voor de laatste vlucht. De blauwe shirts leverden weer bekijks op, en bij de douane uit de rij gehaald en kregen voorrang. Niet dat we dat nodig hadden, maar leuk was het wel.

Ik ben zelf al even, samen met Folkert Bangkok in geweest om de snorkelspullen die we de komende weken niet nodig hebben weg te brengen, die halen we 18 augustus op als we naar het zuiden afreizen.

Inmiddels zijn we in Chiang Mai. Nadat ik plaats had genomen in de vliegtuigstoel viel bij mij het licht uit, ik was in coma. Ruw gestoord door een langslopende stewardess die het eten kwam brengen, nu ja, dat is dan ook geen ramp. Ik had niet eens door dat we al in de lucht hingen. Silke was ook al ver in dromenland, ze wordt heel druk als ze moe is en ze was heel druk zo vlak voor vertrek, net als Fardau. Tot grote ergernis van hun broers die juist heel sloom en moe waren. Inmiddels liggen we al een uurtje of zo lekker in het water met z'n allen te spelen en is alle ergernis verdwenen. We hebben voor de kinderen kleine kadootjes mee en die vallen wel in de smaak. Nu 2 grote zwembanden en een opblaasbal, wordt heerlijk mee gespeeld. De bagage is overigens wel een probleem, we hebben echt te veel mee, dus daar moeten we een list voor verzinnen. Zal wel lukken. Straks lekker ergens wat eten, misschien nog een massage en dan lekker naar bed. Iedereen is best wel moe.

Groeten Jan en Susan

Ik vond het vliegen op zich wel meevallen maar in de laatste vlucht (bangkok naar chang mai) dacht ik bij mezelf jezus wat ben ik moe ik heb heel lang geslapen en toch zo moe dat is toch raar want in het vliegtuig was het eigenlijk best wel relaxt weinig turbilentie lekkere stoelen je kon muziek luisteren maar in de praktijk moet je echt wel slapen want ik kon m'n ene been niet voor de andere zetten zo moe was ik. Eigenlijk best wel logisch want we hebben zo'n 15 uur in een vliegtuig gezeten in een dag, maarja we zijn er dus ik ben helemaal happy .

Groeten van jesse

VLIEGEN DOOR FOLKERT

De eerste rit was best wel leuk we moesten van dusseldorf naar abu dahbi we hadden een best luxe vliegtuig met muziek spelletjes films en een camera dan can je zien wat er buiten gebeurde dat was wel handig want je moest 6 uur vliegen de vliegtuig kwam later aan dan we verwachtte dus we moesten gelijk door toen moesten we van abu dahbi naar bangkok daar hadden we dezelfde vliegtuigen maar er waren wel momenten waarvan ik dacht : gaat dit wel goedkomen maar voor de rest ging de rit goed maar ik heb mijn ipod kwijt geraakt en mijn moeder heeft de nieuwe ipad vergeten mee te nemen, dat is wel jammer maar we gaan daardoor de reis niet verpesten deze reis duurde ook ongeveer 6 uur toen we op bangkok waren hadden we best veel tijd ik en mijn vader gingen dus tussen door nog even een tas weg brengen met snorkelspullen die we later weer gaan ophalen toen gingen we nog heel even vliegen van bangkok naar chang mai dat duurde een uurtje en dat ging prima en nu ben ik in een hotel
: ) ( :

Groetjes folkert