De wekker stond vanmorgen zinloos af te gaan, we waren er allemaal al uit, gisteren ook best wel op tijd naar bed gegaan voor ons doen dan, we lagen er nota bene al om 23:00 uur in. Vandaag dus dag 2 van de zesdaagse. De moed zit er goed in, een mooie grijze lucht die niet zwanger van regenbuien is maar wel mooi de felle zonnestralen tegenhoudt. Ideaal weer om te fietsen, het is immers wel gewoon 25 graden, lekker warm. Op het programma staat een tochtje van 30 kilometer door typisch Thais landschap. De fietsliederen die ik nog van de Drentsche rijwielvierdaagse ken vallen hier wel wat uit de toon. Dat gaat als volgt:

Fietsen fietsen is ons ideaal
Fietsen fietsen doen we allemaal
Langs het bos en door de hei
Langs hunebedden en door de wei

Geen bos, hunebed, wei en hei te bekennen alhier, wel rijstvelden, bananenbomen, jungle, tempels, bali bali, buffels, en wat al niet meer. Niet echt eenvoudige woorden om leuk op los te rijmen, maar we slaan ons er door. Onderweg stoppen we regelmatig, vooral om Silke en Fardau weer van fiets te laten wisselen. Silke wil zo af en toe bij Susan achterop op de aanhangfiets en voor Fardau is 30 Km fietsen wel wat veel. Als ze op de aanhangfiets zit dan fietst ze goed mee en is bergop een goede hulpmotor voor Susan. Silke daarentegen hangt er een beetje in en doet geen trap te veel. Jesse fietst er dan achter om Silke aan te moedigen rechtop te blijven zitten, dat fiets wel een stuk makkelijker. Ik heb daar allemaal geen last want, ik heb een fietskar achter me met twee grote wielen en probeer een vast tempo aan te houden om het horten en trekken zo veel mogelijk te voorkomen en dat gaat aardig. Zo door Thailand fietsende zie je veel van de omgeving en we vinden het hier een stuk mooier fietsen dan Bali vorig jaar. Komt deels ook wel doordat we zulk goed materiaal hebben, deels ook omdat het hier rustiger is met verkeer, dat maakt het fietsen tot een groot feest.

Na een paar lange stukken door verlaten landerijen en kleine dorpjes kwamen we een kleine drie kilometer voor het einde in de ‘bewoonde' toeristische wereld. Na een opvang plaats voor apen, waarvan Etienne ons afried om er heen te gaan en dat advies hebben we opgevolgd, volgden twee plekken waar je squads kunt huren, een Steakhouse, een snakefarm, veel resorts en een orchideeën kwekerij. Dat laatste is niet echt een kwekerij maar een plek om originele wilde orchideeën te conserveren. Die zijn er tegenwoordig een stuk minder in het wild, allemaal weggeplukt voor export naar Europa en Amerika. Vlak voor ons resort was een koffiebar die werd getipt, wij zijn er niet gestopt, maar toen wij er aankwamen zagen we Noortje met haar ouders net opstappen, die gingen nog 13 kilometer verder en hadden een uur gerust met een lekkere en prijzige koffie. Wel grappig om ze zo onverwachts weer te zien. Daarna naar ons resort en de meiden rap in de zwemkledij, de jongens ook. Ik heb het idee dat de fiets zesdaagse voor Fardau en Silke gewoon fietsen van het ene zwembad naar het andere zwembad is. Fardau heeft het in ieder geval een stuk beter naar haar zin dan vorig jaar, toen moest ze de eerste week wel erg wennen, nu pakt ze het veel sneller op.

De plek waar we nu weer beland zijn mag er ook wezen. Het is groter en luxer en het eten is hier ook weer heerlijk. Ze houden wel rekening met de tere maag van de blanke, veel minder gekruid en meer ananas, citroengras en kokos. Deze keer hebben de meiden tussen de middag mee gegeten met wat de pot schafte en dat ging prima. We zitten na het avondmaal en het kinderen naar bed breng ritueel op de bank met een boek en laptop op schoot en de koffie binnen handbereik lekker na te genieten.

Tot morgen
Jan