Zo, eerst maar even de uitleg van hoe het er nu bij ligt. Silke en Fardau liggen in het zwembad, waar anders, te spelen met twee meisjes die met hun ouders dezelfde route fietsen, dit is al de derde dag dat we in hetzelfde resort zijn. Susan en Folkert worden gemasseerd en Jesse ligt op bed naar Alwin en de chip Muncks aan het kijken in het Thai. Ik heb na enig gedoe radio 1 gevonden heb die nu ook aan. Een nerveuse dag, Boonen of Cavendish of gaat iemand anders er met het eremetaal vandoor. Ik ben razend benieuwd of ze hier nog wat laten zien van de wegwedstrijd, ik denk eigenlijk van niet omdat ze ook aan het boogschieten zijn en daar doen Thaise schutters aan mee. Als ik de eigenaar van Jasmine Lodge mag geloven hebben ze medaillekansen, bovendien is wielrennen hier niet zo een populaire sport in Azië.

De koers van vandaag voerde over een gevarieerd landschap. Ik heb me 9 kilometer lang in het Noorderveld westerkwartier gewaand, langs het kanaal richtring de sauna bij Zevenhuizen. Het enige verschil is dat wij op weg waren naar een politiebureau om daar linksaf te slaan, dat we langs rijstvelden fietsen en buffels aan de stick in plaats van zwartbont rundvee in de wie. Na dit stukje volgde de Noord Hollandse Bollenstreek. We fietsen tussen irrigatiekanaaltjes die mooi door het landschap slingerden, geen bollen maar rijstvelden. Dit waren twee stukken die we in één ruk hebben genomen en dat was toch wat veel van het goede. Na zo 20 kilometer te hebben gefietst ging het licht uit bij Folkert en Susan, vooral Susan had een ware fregal te pakken Folkert was gewoon kapot. Uiteindelijk kwamen we aan bij het restaurant dat getipt stond, maar ..... lunchen was er niet bij, ze waren dicht. Gelukkig was er een supermarkt en daar hebben we eten gekocht dat we bij het restaurant mochten opeten met koffie en wat fris. Daarna met hernieuwde zin en moed op naar Jasmine Lodge. Nog even een de tour gepakt, we gingen ergens een afslag te laat naar rechts en hebben de weg gevraagd aan een stel bouwvakkers. De enige bouwvakker die Engels sprak hielp ons en kwam ons zelfs achterna op de brommer en begeleide ons, dat was supergaaf.

Het lastigste punt van de dag was na 12 kilometer op dat punt was de instructie 'At dual carriageway cross straight over, or alternatively use the bridge over pass if necessary.' Ik had geen idee wat dat betekende en wachtte het punt vol spanning af. Wel een dual carriageway is een 8-baanse (snel)weg door een dorp en die moesten we dus oversteken. Als het te druk was kon je gebruik maken van de voetgangersbrug. Maar ja die brug was een behoorlijke hindernis voor een fiets met fietskar en dus niet echt een alternatief. Ik dacht dat het beste alternatief was om links af te slaan en langs de weg te fietsen tot aan de volgende U-turn die er voldoende zijn, alleen zag ik er zo snel niet één. We zijn uiteindelijk gewoon over gestoken, omdat we halverwege een hoge stoeprand op moesten gingen Jesse, Folkert en Susan eerst, daarna liep Jesse terug tot het midden en kon ik de oversteek wagen waarbij Jesse me dus hielp om de stoep op en af te komen. De hele oversteek nam zo al met al ruim vijf minuten in beslag.

Nu op zoek naar een beter verbinding, de radio valt weg en ik zie dat de accu ook aan het opraken is. Susan is klaar met de massage en de dames zijn het zwembad ook uit.

200 Km later: Vino dus

We duiken er in, morgen weer een zware dag, 44 Km en hotsprings.

Groet

Jan