Bamboo nest part 2.

Een dagje zwemmen was heerlijk relaxed voor iedereen, Fardau en Silke hebben zich volgegeten met cakejes en ijs bij het buffet. Om drie uur werden we opgehaald door Nok en we kwamen aan met prachtig weer. We zaten net te chillen bij t restaurant met een drankje en toen begon het echt te stort regenen. Er kwamen nieuwe gasten aan uit Frankrijk die plaats hebben gemaakt voor de Amerikanen die vanochtend vertrokken met Nok, zaten bij ons in de auto. Sinds gisteren is hier een Brits stel met twee dochters die hier zelf zijn gekomen met een huurauto, met klimmetjes in de buurt van 45% zelfs te voet een stevige klus. Verder nog een Australisch duo (twee vrouwen) die een dag na ons richting Laos gaan en de kans is groot dat we die weer tegen komen in Luang Prabang omdat ze daar ook heen gaan.

We hebben ook een boekje bij ons over wat en hoe in het Thai. Zo een boek waar zinnen in staan die je nooit gebruikt dan wel nooit hoopt te gebruiken. Ik heb het doorgenomen en heb niet het idee dat Thai een taal is die je makkelijk leert. Ze hebben meer letters dan wij en elk woord kan op vijf manieren worden uitgesproken en dan betekent het wat anders. Soi is straat maar kan, verkeerd uitgesproken, iets totaal anders beteken. Een Nederlander die hier woont vertelde dat hij dacht dat hij de taal wel onder de knie zou kunnen krijgen, maar de toonhoogte en de vele uitzonderingen deden hem besluiten het verder maar op te geven. Het enige wat ik in Thai kan zeggen is ‘Pak saaaii' wat betekent attentie, dat hoor je constant op het vliegveld. Jesse is wat verder, hij kan al dank u wel zeggen in het Thai, maar heeft het nog niet goed onder de knie want tegen een vrouw zeg je wat anders dan tegen een man. Uiteraard heb ik de zin 'Mag ik twee van die overheerlijke bananen van u die u daar heeft hangen tegen een van te voren afgesproken prijs?' uit mijn hoofd geleerd en die kan ik nu vloeibaar Thai uitspreken. De bananen zijn hier wel wat korten dan de bananen die in Nederland in de winkel liggen maar ze smaken er niet minder om. Vanmorgen ontbeten met drie bananen en verder koffie, waarvan één banaan al tegen het vloeibaar aan zet, allemaal snelle koolhydraten, heerlijk smullen.

Gisteren zijn we weer uit wandelen gegaan met Noy en het Frans gezin. Ons werd verteld dat het een eenvoudige wandeling zou worden over nauwelijks glooiend terrein. Dat ging direct al mis want we moesten steil omhoog, daarna een vlak stuk en vervolgens weer klimmen. Bij het dalen viel Silke en vlak daarna ging ze voor een tweede keer onderuit, het was nogal glad vanwege de vele regen van de avond en nacht ervoor. Ik heb haar toen een stukje getild en daarna ging het weer prima, het hielp ook dat Susan een meegebracht cadeau als beloning voor flink gedrag in het vooruitzicht stelde. Silke en ook Fardau waren verder heel flink en Folkert had deze keer meer zin dan twee dagen daarvoor. Jesse kletste de hele wandeling met Noy waardoor die laatste zo af en toe vergat dat wij er ook nog waren en dus soms wat ver voor ons uit liep. Verdwalen is lastig, al klinkt dat wat raar, er is slechts één paadje en dat volg je gewoon tot het volgende bergdorp. Vandaar gingen we verder naar een waterval, dat was het doel van onze tocht en was de moeite van de wandeling waard. We zijn bij de waterval een ‘brug' (foto volgt morgen) over gestoken en langs de ander kant terug gelopen door, op den duur, een thee plantage en zo kamen we weer bij het dorp uit waar we eerder waren geweest en vanaf daar dus dezelfde weg terug. Ondertussen had Noy van bamboe voor Jesse en Folkert proppen schieters gemaakt en daar hadden Silke en Fardau ook oren naar. We hebben er een tijdje vier gehad, maar voor zover ik nu weet hebben we er nu nog twee, de rest is al kapot of kwijt, ik zal er persoonlijk op toe zien dat die laatste heel in Nederland komt.

Bij Bamboonest aangekomen hebben we gelunched, na nog even wat drinken, heeft Nok ons met de auto naar de hotsprings gebracht. Dit waren weer hele hete natuurbronnen, maar ze hadden er een minder warm zwembad bij, zat heerlijk en ook lekker voor de spieren, die het best wel te verduren hadden gehad. Fijn dat Nok ons met de auto bracht, want onze benenwagen wilde wel even rust. Bij het avondeten hebben Susan en ik vis op een bananenblad gegeten met rijst in Bamboe, tilapia gegrild, dat was weer een feestmaal en de kinderen hebben zich tegoed gedaan aan pannenkoeken en gele curry. Daarna zijn de kinderen met de twee Australische dames aan het UNO-en geslagen. Daar hebben ze de woorden Skiperoony (beurt overslaan) en You Know (spreek uit als UNO) geleerd.
Vervolgens voor de tweede keer die dag afscheid nemen, eerder het Engelse stel uitgezwaaid en na het eten een UNO spelen werden wij uitgezwaaid; we beleven wel slapen maar ons vertrek stond om 5:30 gepland en dat is wat vroeg voor het uitzwaai gebeuren. Afscheid in beide gevallen met het uitwisselen van E-mail adressen. Wie weet gaan we over een paar jaar naar Australië, de dames beloofde bij ons te komen om Jesse zijn 18e verjaardag te vieren, we zullen zien. Ze waren super complimenteus over Jesse, Folkert, Fardau en Silke en indirect natuurlijk ook op ons als opvoeders. We hebben nog even bij het kampvuur gezeten met ons zessen, wat Noy speciaal voor ons had klaar gemaakt, want dat hadden de kids gevraagd. Niks is Nok en Noy te gek om het iedereen naar de zin te maken.

Slowboatreis

Vanmorgen stond de wekker om 5:00 uur, ofschoon wij (Susan en ik) er al eerder uit waren, lange dag en wat onzeker over of er wel tijd genoeg was, onze boot zou om 9:00 uur vertrekken. De kinderen wakker gemaakt, Fardau was boos, die sliep net lekker. Als ontbijt kregen we een tros bananen mee, waar ik dus een behoorlijk deel van op heb gegeten, verder hadden we nog wat crackers uit NL en jam en chocopasta. Jesse at de crackers belegd met tevredenheid. De grenspassage gaat zoals het hoort bij een grens; hectisch, chaos, druk druk druk en vol ongeduld. Al met al zaten we om 9:15 aan boord van de slowboat die een kwartiertje later uitvoer over de Mekong river naar Luang Prabang. Een geweldige manier om te reizen, langzaam het landschap aan je voorbij laten dobberen. Het is niet te druk aan boord, dus genoeg ruimte om heen en weer te lopen en wat met de mede reizigers te kletsen; Duitsers (Ossies), Oostenrijkers, Britten, Australërs en wij. Allemaal erg relaxed en gezellig. Grappige is dat de Duisters en Oosterijkers drie weken vakantie hebben en de rest zes weken, het Duitse stel dacht dat ze wat verkeerd hebben gedaan, veel te kort vakantie. Dat laatste klopt wel, maar drie weken is altijd meer dan drie weken ... pakt België. De kids hebben veel gespeeld, met speelkleed en poppetjes en spelletjes gedaan, Folkert is ons spellenkoning. Jesse heeft de hele dag gelezen in Harry Potter.

Aangekomen in Pak Beng, gingen wij naar een ander hotel dan de rest van de groep. Had op tripadvisor slechte recensie over t hotel gelezen, dus gevraagd om een ander en gekregen. Bovendien kon er in het andere hotel geen extra bed op de kamer en moesten we drie kamers hebben en dat leek ons niets. Nu hebben we twee kamers naast elkaar met extra bedden. Folkert was er boos over, want hij zei, 'jij wil altijd wat anders dan de rest, en dat wil ik niet'. Later zaten we heerlijk met Folkert op het balkon na te genieten en wat te drinken en kwamen er mensen van onze boot een praatje maken en die vertelden ons dat wij een hele goede keus hadden gemaakt! Folkert was in tweede instantie ook wel blij met deze keus.

Nu zitten we halverwege de tocht over de Mekong, we zitten nu op ons balkon midden in het dorp Pakbeng een biertje te drinken. De kids slapen en om ons heen winkeltjes, barretjes en restaurantjes, mensen die voorbij slenteren, muziek op de achtergrond, wifi bij de hand, compleet andere belevenis dan Bamboonest. Morgen gaan we om 7:30 weer verder, doen een dorpje aan en stoppen bij grotten een uur voor Luang Prabang. Dan zijn we om 5 uur over en zit de bootreis er op. Razend benieuwd hoe het landschap er morgen uit ziet.

Groeten Jan en Susan
PS) Bedankt Christel voor t compliment, ik heb wel een redactrice nodig om alle spelfouten er uit te halen, daar heeft Susan niet altijd tijd voor, beter gezegd, daar krijgt susan niet altijd tijd voor, want dan staat het er al weer op!! (noot van Susan)