Vandaag begon de dag vroeg en wel om 04:00 uur. Toen was het halve afnemende maan, reden genoeg voor de monniken om de grote drum te slaan en wel om 4 uur in de ochtend. We waren voor het ritueel gewaarschuwd, ergens had ik gelezen dat dan de hel los barst en je van schrik rechtop in je bed zit. Dat viel allemaal wel mee, ondanks dat zo een grote drum waar ze op slaan op pak hem beet 30 meter van ons raam staat en die was dus goed te horen. Het was een deuntje van iets meer dan een minuut die je daarna nog na hoorde galmen uit andere tempels waar ze wat later waren gestart met drummen. Daarna weer in slaap gesukkeld en zo rond 8 uur was iedereen opnieuw wakker, Fardau en Silke pas voor de eerste keer overigens.

Inmiddels regende het voor de verandering weer, tijdens een moment van droogte vol goede moed op de fietsen gestapt van het guesthouse. Het bleef wel even droog maar niet voor lang. Gelukkig kwamen we langs een barbier en daar heeft Folkert zijn lange manen laten knippen ook Silke, Jesse, Susan en Fardau werden onder het mes genomen en kwamen met gekortwiekte haren naar buiten. Het was best lastig communiceren met de kappers, want ze konden geheel geen engels, en lieten plaatjes zien, wat moet t worden, maar het goede plaatje zit er natuurlijk niet bij! De jongens maakten zich opeens wel wat zorgen, want het haar is belangrijk! Toch is het best goed gekomen en was iedereen tevreden. Ik was al met al weer de goedkoopste klant, deze zuinige Drent is niet gegaan. Gisteravond op de nachtmarkt was ik ook, toen samen met Susan de goedkoopste van ons zes. Na een dik uur knippen was het zowaar droog geworden en na een lekker bakkie cappuchino zijn wij de Pousi op gegaan. Een berg in de stad vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad en op die berg staat de oudste tempel van Laos. Opeens wat het bloedheet en zocht Fardau wanhopig de skaat op. Na het beklimmen van de Pousi gegeten bij het straatcafe waar Fardau en Silke zo graag spelen en waar Jesse en Folkert genieten van de crepes die ze daar maken.

Terwijl de rest van de familie lag te chillen ben ik uit wandelen gegaan om wat geld te halen, we zijn weer multimiljonair (1.000.000 Kip is 100 Euro) voor zolang het duurt. Daarna een bezoek gebracht aan Wat Xieng Thong een van de mooiste van Laos. Met daar de lijkkoets van de laatste koning, die is gecremeerd en de wagen waarmee hij naar de crematie is gebracht staat in het Wat met drie grote urnen met daarin het koninklijk overschot en dat van zijn ouders.

Vlak voor 4 uur vanmiddag moesten we ondanks het gechil toch gehaast weg, de tijd wat veel uit het oog verloren. Om vier uur werden wij verwacht bij de kookcursus en we waren er toch nog precies op tijd. We hadden een prive kookles in een tuin die door mijn tante Roelie is ontworpen. Jesse vroeg nog hoe hij iemand moet noemen die mijn tante is, dat wordt dan oudtante. De chefkok legde keurig uit wat de planning was, we gingen vier gerechten maken. Sticky rice (niet in bamboe), vis, kip en een toetje met bij de rijst een dipsaus en bij de vis een marinade. De sticky rice werd eigenlijk door de chef gedaan, wij mochten het wassen en vervolgens in een bamboe hoed laten uitlekken waarin de rijst werd gestoomd. De dipsaus was een paar kruiden bij elkaar doen en sommige eerst grillen en daarna stampen. De marinade van de vis was een soortgelijk ritueel alleen nu geen grillen er bij, allen wat kruiden fijn stampen en als laatste mootjes vis er doorheen mengen. Daarna gingen we het geheel verpakken in bananenblad, dat was een heel gevouw en iedereen moest zijn eigen pakje markeren; die van mij en Susan was wat pittiger en dat konden we Silke of Fardau niet voor zetten. De kip was ook weer een heel gestamp, inclusief stukjes kip. Die gingen in een mooi mandje van lemoengras (dat mandje hebben we zelf gesneden. Dat geheel werd over sprenkelt met eigeel alvorens het in de frituur verdween. Na gedane arbeid was het overheerlijk eten. Ach vergeet het toetje, om je vingers bij af te likken. Gemaakt van paarse rijst, kokosnootmelk (zelf gemaakt) en suiker met daarop fruit met een zoete topping (die was al gemaakt en bleef tot het geheim van de kok). Fardau deed het supergoed met opletten en koken, erna at ze alles heerlijk op en genoot met volle teugen. Ook de jongens waren goed bezig, bleek wel dat Folkert het geduldigst is, zijn mandjes van lemoengras waren het beste. Dus hij wordt chef als we weer thuis zijn!

Groeten Jan en Susan