LUANG PRABANG

De laatste dag in Luang Prabang wilden de kids het liefst allemaal nog een x naar de watervallen. 's Ochtends na t ontbijt hebben we eerst de oudste en mooiste wat (tempel) van Luang Prabang, de thiemg thong bezocht in gepaste kledij, erg mooi allemaal. Erna naar de favoriete stal van de kinderen, waar ze allemaal een fruit shake hebben gehaald en de meiden hebben gespeeld met de lokale kinderen. Wij hebben ernaast heerlijke cappuccino o gehaald. Toen naar de ‘tent' om de spullen te halen voor het bezoeken van Kuang si. We hadden inmiddels al een ‘deal' om daar te komen. Ook het transport naar Nongkiau voor de volgende dag en een privé minibus van nongkiau naar muang sing voor maandag. De deal naar de watervallen kwam weer mooi tot stand. We werden aangeklampt door een mannetje die ons er wel heen wou brengen voor 400.000 kip, twee dagen eerder waren wij er voor 170.000 kip heen gebracht en waren niet van plan veel meer te betalen. Na enig aandringen zei Susan dat we er 150.000 kip voor over hadden. De man ging wel naar beneden, maar wij waren onverbiddelijk. Op naar de fruit shake, oké oké klonk het toen ietwat wanhopig 150 is ok. Mooie deal dus. Het had de afgelopen dagen (gelukkig vooral 's nachts) al behoorlijk wat geregend en dat was te zien bij de waterval, die was 25 cm gestegen en op plaatsen was de stroming daardoor ook flink sterker, wat minder leuk voor de meiden. Uiteindelijk wel een rustig plekje gevonden, daar waar een picknick plek onder water stond. Ondanks het hogere water was het wel weer heel leuk. We zijn deze x ook helemaal tot aan het begin van de waterval gelopen, het is best een grote en indrukwekkende waterval.

DE REIS NAAR MUANG NGOI

De volgende dag de verplaatsing naar Muang Ngoi, dat leverde wat problemen op. We konden in een bus voor 12 personen, met ons en een chauffeur was er daarnaast dus nog plek voor 5 toeristen. Maar er stonden er 6 en naast die zes toeristen wilden er nog twee Laotianen mee dat leverde dus 15 man op en dat past niet. De optie dat de drie jongste kinderen met een ouder op de achterste rij plaats moesten nemen kon er wel mee door maar dan was het probleem nog niet opgelost. Dit werd ons wel voorgesteld en we zouden dan korting krijgen. Twee Italiaanse dames zagen al snel van het hele gedoe af en nadat wij duidelijk hadden gemaakt dat we niet met vier op de achterste rij gingen zitten was er afgesproken dat een Laotiaanse dame ook niet mee ging. De afspraak was daarmee helder als matglas maar niet voor de lokale bevolking, de dame in kwestie stapte ijskoud in en nam min of meer Fardau op schoot. Een luid en duidelijk OUT van Susan deed haar met de staart tussen de benen afdruipen en al met al vertrokken wij zo een uur later dan gepland. Achteraf bleek dat geen ramp te zijn, busjes die wel op tijd waren vertrokken hadden drie kwartier stil gestaan en waren niet veel eerder over dan ons. In Nong Kiaow de public boot van 14:00 uur geregeld, na ingestapt te zijn was de boot al rap aardig vol en stond er nog een hele stoet toeristen op de kade. Enige overredingskracht was hard nodig om duidelijk te maken dat de boot vol was en er geen man of muis meer bij kon. Opeens bleek er wel een tweede boot beschikbaar en daar stapte de rest en die gingen ook nog eerder weg. Vlak voor ons vertrek kwamen er nog drie mensen aan, maar de toeristen konden in eendrachtige samenwerking de kaptein duidelijk maken dat die te laat waren voor de boot van 14:00 uur (het was al bijn1 15:00 uur) en we zonder die drie moesten vertrekken, dat gebeurde dan ook. Bij het ogenschijnlijk mooiste stuk van de reis mochten we er uit en waren we in het toen regenachtige Muang Noi alwaar Penny ons al vol ongeduld stond op te wachten.
'We waren in Muang Ngoi het was een soort van gili trawagan maar dan een stuk kleiner en een stuk minder luxe het landschap was echt geweldig het was lekker weer en we hebben lekker gezwommen en het lekkere water (not) maar toch. Het was een lekker huisje met een lekker bed dus we hebben we lekker geslapen maar jammer genoeg heb ik alleen de tweede nacht lekker geslapen nou ik denk dat ik het wel lekker vond. Groeten van jesse ?'

DAGJE MUANG NGOI

Na geïnstalleerd te zijn en de omgeving wat verkend een restaurant opgezocht en gevonden in de vorm van een Indiër, weer eens wat anders dan Lao food. In de tussentijd waren we aangeklampt door Jai die ons een prachtige dag op het water aanbood met vissen, bergdorpjes bezoeken, BBQ, lunch en zwemmen en dat voor slechts 700.000 kip en onderhandelen was er niet bij dit tot groot ongenoegen van Susan. Nadat we ook een boot terug bij hem hadden geregeld en daar 50.000 kip korting op bedongen was de package deal gesloten naar ieders tevredenheid. Het eten bij de Indiër was prima en kwam hoog op ons lijst te staan om morgen weer te eten. Na een broodnodige en goede nachtrust en buffet ontbijt bij Penny op de boot gestapt, of eigenlijk twee want we werden over twee kleine longtail boten verdeeld. Met zes op één boot zou wel wat te krap worden. Al met al leverde het vissen twee magere visjes op die de BBQ wel degelijk gehaald hebben, onze dierenvriend Fardau peuzelde ze met veel genoegen op. Het zwemmen was ronduit lekker en verkoelend. Fardau wou er wel blijven wonen. Ze mocht ook een stukje varen en was behoorlijk zeker van zichzelf. Toen Jai even overboord sprong om te kijken of het water zwembaar was peddelde Fardau naar de kust en sprong van de boot om hem aan wal vast te zetten, ze sprong pardoes in de blubber en zakte er tot haar knieën in weg, Jai lag krom van het lachen en ook Fardau kwam niet meer bij. Na de geslaagde dag uit eten bij de Indiër van de avond ervoor, Jai kwam aanschuiven om een vorkje mee te prikken, hij had er nog nooit gegeten en was onder de indruk van de vele curry.

REIS NAAR MUANG SING

De volgende ochtend stond een lange reisdag op het programma van Mong Noi naar Muang Sing en tocht van uiteindelijk een klein uur met de boot en zeven uur met een minivan met nog een uur lunch was dat al met al een lange reisdag. De boottocht was met een aardige kapitein die het prima vond dat Fardau en Silke naast hem kwamen zitten en een stukje gas mochten geven. Door ons vroege vertrek en de snelle rit lagen we zo maar een half uur voor op schema, gelukkig stond de buschauffeur op de kade al op ons te wachten en zo verliep de start de soepel. Een aardige meneer die wel een beetje Engels sprak, goede minivan met airco en riemen en wij zaten echt alleen in de bus. We hadden ons hier wel een beetje zorgen over gemaakt, want het was geboekt bij hetzelfde bureau waar de niet zo soepel verlopende rit hadden geboekt, maar zorgen voor nix, want prima voor elkaar. Na wat kilometers over hobbelige wegen begonnen we aan een HC klim, de eerste van de dag, de weg werd er zienderogen slechter op, zo hier en daar was nog wel wat asfalt over maar nauwelijks zonder gaten verder grint en zand. Gelukkig was het droog en was de weg op zicht prima begaanbaar. Ik begrijp welk dat op sommige plaatsen bij slecht weer de lokale bevolking vol spanning staat toe te kijken totdat iemand zich vast rijd. Dan willen ze best wel helpen duwen tegen een vorstelijke beloning, veel keuze heb je dan niet maar wij hadden daar geen last van. Het gedraai en gekeer en remmen en hobbelen was wel een aanslag op de evenwichtsorganen en als gevolg op de algehele toestand van de mens, vooral Folkert had er maar wat zwaar mee. De chauffeur had vaker met dit bijltje gehakt hij had een deftige voorraad zakjes bij zicht en al met al heeft Folkert er gedurende de dag vier van gebruikt. Met de rest ging het goed hoewel een stop voor wat frisse lucht een welkome afwisseling was. Na een kortere afdaling over soortgelijk wegdek kwamen we aan in de provinciehoofdstad Oudumxai en daar hebben we geluncht bij een chinees. De reis werd voort gezet met een klim van HC maar deze keer over een asfaltweg die veel weg had van een biljartlaken vooral vergeleken met de eerste klim. Het ging dan ook een stuk snellen en ook hier was het uitzicht bij toeren adembenemend. We waren eigenlijk van plan om wat was achter te laten in Luang Namtha, want daar komen we over twee dagen weer, maar dat is mislukt want net in Luang namtha sloegen we rechtsaf naar Muang Sing voor een klim van 2e categorie. Minder hoog maar niet minder mooi, een stuk ongerepter dan voorheen, na de afdaling kwamen we in een vallei vol rijstvelden en middenin de vallei Muang Sing. 8 kilometer buiten dat dorp verblijven we midden tussen de rijstvelden met voldoende stroom, stromend warm water, weer geen internet, maar wel een balkon met een prachtig uitzicht.
Met de chauffeur een deal gesloten voor de twee verplaatsingen in Laos die we nog voor de boeg hebben. Hij woont in Luang Namtha en daar gaan we dus heen en vandaar naar Thailand, twee mooie ritjes voor hem. Zijn Engels blijft beperkt tot wat getal kennis en hij weet hoelang een reis duurt, dat weet hij in het Engels te zeggen. Vragen die ergens anders over gaan leveren of een vragende blik op of een antwoord in de trant van two hours. Maar hij rijdt prima en voorzichtig en is een vriendelijk en innemende man, dus prima om verder mee te reizen. Anders is het maar weer afwachten wie je krijgt.

Groeten uit Laos