Vanmorgen vertrokken naar Luang Nam Tha en twee Israëlisch ‘lifters' mee genomen. Naast onze lodge zat een Israëlisch stelletje en die vroegen of ze met ons mee konden rijden, we hadden er zelf al aan gedacht om ze het aan te bieden, ze waren ons net een slag voor. De chauffeur vond het geen probleem al helemaal niet omdat hij 60.000 kip extra verdienden, iedereen tevreden.

De rit naar Luang Nam Tha verliep voorspoedig en duurde niet te lang. We werden naar het hotel, Dockchampa gebracht. Goede kamers met airco, ligbad!!!, koffiemaker en wifi. Op de site verre reizen met kinderen waar ook verslag van onze reis wordt gedaan, lazen we dat Klaas en Els met kids in het Zuela Guesthouse zitten/zaten? Jan is even gaan kijken en vragen of ze er nog zijn, maar helaas net gisteren vertrokken, anders was het natuurlijk erg leuk om even ‘live' bij te kletsen en reisverhalen uit te wisselen. We hebben we er 's avonds gegeten en toen werd ons verteld dat onze komst al was aangekondigd. Erg grappig, overigens weer lekker gegeten, na een paar dagen Chinees was ik wel weer toe aan Lao food.

We hebben hier fietsen gehuurd en hebben een tochtje gemaakt, om zo wat van de prachtige omgeving te zien. Dat werd toch wel een aardige tocht en dat was niet naar ieders tevredenheid. Tja en als de kinderen lol hebben, hebben de ouders het ook plezier, maar als de kids er geen zin in hebben dan is het voor de ouders ook een stuk minder leuk. Vervelend bijkomend was dat de zonnebrand niet mee was, en de zon aardig brandde. Toen Fardau erg verbrand leek op de rug, heeft Jan zijn t shirt afgestaan om de verbrandde schouders van Fardau te ontzien. Vandaar dat Jan heel charmant zonder t shirt rond fietste, hoort hier eigenlijk niet, maar ja, je moet soms keuzes maken. Halverwege gegeten bij the Boat landing, een prachtig plekje aan een rivier. Daar stond zowaar koffie met fresh milk op het menu en daar had Susan wel zin in. Goede lekkere koffie is hier een schaars goed, de Lao koffie is zeg maar niet ons ding. Het klonk zo goed, de bali koffie vonden we nl heerlijk, en dat kun je van de lao koffie niet zeggen, proeft naar sterke oude koffie zal ik maar zeggen en dan krijg je er ook nog van die zoete condens melk bij. Susan keek bedenkelijk naar de melk en vroeg mij of dit wel fresh milk was, dat leek er niet erg op een lepeltje proeven maakte duidelijk dat we hier te maken hadden met gecondenseerde en gesuikerde melk. Ik er mee naar de bediening en omdat ik niet 100% zeker was van mijn zaak gevraagd van welk dier de melk kwam. Dit leverde een verassend antwoord op, namelijk een ‘can', verse melk uit blik dus. De man nam met een zuur gezicht op mijn aandringen een heel voorzichtig nipje en was het met mij eens dat het wel erg zoet was. We zouden nieuwe krijgen. De nieuwe verse melk kwam weer uit een blik en op dat blik stond 3% sugar en 7% zoetstof, dan maar zwarte koffie voor Susan. De bediening had wel pech dat hij te maken had met een toerist die bovengemiddeld veel weet over gecondenseerd melk (landbouwschool en gewerkt in een condens fabriek).

Na de fietstocht hebben we allemaal een ligbad opgezocht om ons schoon te spoelen en even lekker te relaxen. Erna gekaart met een drankje er bij, de jongens hadden nieuwe kaartspelletjes van de israeliers geleerd nl. Was gezellig. Daarna dus lekker gegeten bij zuela guesthouse, nog wat gekletst met andere nederlanders die net aankwamen. Luang Namtha is inderdaad een stuk westerser dan Muang Ngoi en Muang Sing en dat is wel fijn, bijv dat je cappochino kunt krijgen, er zomaar stroom is, wifi, winkels waar wat te krijgen is, zoals bijvoorbeeld brood, dat er wat mensen engels spreken, dat je weet wat te bestellen in een restaurant.

We pakken nog even een laatste Lao Beer en maken ons dan klaar, voor de reis naar Thailand.

Groeten Jan en Susan