Vandaag zijn we geheel zelfstandig met een kano de zee op gevaren, ik met Folkert en Fardau en Susan samen met Jesse en Silke. Even een kaap nemen en dan in de volgende baai zwemmen, daar waren we een paar dagen geleden ook geweest met de auto en dat was een mooi snorkel strand. Omdat we op open zee gingen leek het mij verstandig om alle waardevolle dingen (zoals camera) die we altijd mee nemen nu maar thuis te laten. Op zich een goed plan, ware het niet dat we nu dus zonder geld op zak weg waren en daar kreeg ik wel wat spijt van. We vertrokken namelijk om 10:30 en ik kreeg wat vrees voor mijn positie op de voedselketen, gelukkig geheel onterecht. Een kaap nemen is geen sinecure ook al ziet het er zo onschuldig uit, de golven gaan als dollen te keer, ze proberen uit alle macht het wankele scheepje met de dappere kanovaarders om te gooien. Wat verder uit de kust was de zee al net zo onstuimig, dus hard door roeien met knikkende knieschijven en angst in de beenderen. Natuurlijk niets van dat alles laten merken aan de kinderen en onverschrokken verder roeien. We hebben nog een halfslachtige poging ondernomen om halverwege in de buurt van de rotsen te gaan snorkelen maar zijn toch helemaal naar het strand gevaren. Daar hebben Silke en Fardau op het strand gespeeld en een verzameling inktvis botten bij elkaar gescharreld. Jesse was de oppas en de rest lag te snorkelen, niet al te lang vanwege dus mijn zorgen over hongerkloppen tijdens de terugtocht. Terug voer de kano met Susan vooraan en zij koos voor een route ver van de kust, ik bleef wat dichter bij de kust, korter maar wel lastiger qua golfslag. Folkert flink aangemoedigd om te blijven roeien, we hadden een goede slag te pakken en zo ronden we de kaap en was ons strand weer in zicht. Niet dat het varen er eenvoudiger op werd, daar waar op de heen weg de zee kalm was na het ronden van de kaap en wind mee was het op de terugweg net andersom. Dat was even een onverwachte tegenvaller. Susan koos voor een ‘omweg' eerst een stuk parallel aan de kust en daarna in een rechtte lijn naar het strand. Ik koos voor een diagonale lijn, de kortste weg tussen twee punten (dat leek mij wiskundig wel het zo verstandig), minder meters maar vooral het begin wel zwaarder vanwege de golfen. Uiteindelijk zijn beide scheepjes op het droge gekomen zonder omvallen of ander ongemak.

Thuis iedereen onder de douche om het zout en angstzweet van ons af te spoelen. Ik zat op de veranda in afwachting op mijn beurt en hoorde opeens water op de stenen kletteren, oh nee, dacht ik, lekkage. Nee hoor, de afvoerput van de douche is niet aangesloten op het riool en het water loopt zo onder het huisje de zee in. Ik heb me wel afgevraagd waar de ontlasting terecht komt, maar heb dat maar niet onderzocht. Wat mij wel is opgevallen dat dit land niet rijk bezaaid is met riool water zuivering installaties, ik heb er op dit eiland nog geen gezien. Is op zich ook niet zo veel nodig omdat er dus alleen menselijke ontlasting in het riool zit, geen douchewater en regenwater, dat scheidden ze bij de bron.

Terwijl ik dit verhaal type zijn de kinderen aan het spelen in het zwembad en geniet Susan van een massage. Silke en Fardau gaan na het zwemmen naar de massage en krijgen daar vlechtjes in hun haar. Ik ga met Folkert een snorkel tocht maken. Het begint al vervelend, Folkert komt niet goed in de flippers en gaat dan maar zonder op stap, dat kan ook wel. Het water is niet zo helder en de zee golft wat meer dan een dag eerder en het is vloed, reden genoeg om niet al te ver uit de kust te gaan. Ik let goed op Folkert en als ik even op hem sta te wachten komt hij paniekerig aangezwommen en hangt vervolgens vol op mij, hij deelt mede dat hij niets meer kan zien. Zout in zijn ogen, dat is lastig, dat begrijp ik. Na een kort overleg besluiten we terug te gaan. Gelukkig is het redelijk ondiep maar is het nog een best eind naar het strand, we zijn namelijk vanuit ons huisje de zee ingedoken en dezelfde weg terug leek mij niet zo een goed plan. Nadat we uit het koraal zijn kan ik wel staan en kan Folkert even uithijgen en zijn ogen zoutvrij maken, zo goed en zo kwaad als dat kan in een zoutrijke zee. Tijdens het wandelen vraag ik Folkert wat hij van het snorkelen vond: ‘SUPERLEUK alleen jammer van dat zout in mijn ogen'.

Groeten Jan

Snorkelen

Vandaag was het een te gekke dag.De dag begon heerlijk ik werd als laatste wakker door jesse die me wakker maakte met hardcore.
Daarna heb ik lekker bij het buffet gegeten toen ik klaar met eten was rende ik met jesse naar het huisje om zwemkleren aan te doen en nam een lekkere duik in het water daarna gingen we in 2 groepen van 3 kanoën dat was echt super gaaf we gingen door de wilde zee naar een ander strand waar we een paar dagen geleden ook al geweest waren maar toen had ik niet gesnorkeld en vandaag wel. weer prachtig koraal en weer nieuwe en mooie vissen gezien ook de terugweg was super gaaf op het laatst gingen ik en Fardau zwemmen het zag er niet zo ver uit maar het was nog best een eindje toen we er waren gingen we lunchen in het restaurant en daarna gingen we weer even lekker zwemmen toen we eruit gingen ging susan met de meiden naar een plek waar je van alles kan Susan nam een lekkere massage en de meiden hebben vlechtjes in hun haar gemaakt ze zeiden dat het een half uurtje duurde maar het was eerder 2 uur ondertussen waren ik en jan even wezen snorkelen dat was echt super gaaf door die vlechten aten we om 8 uur morgen moeten we weer om 6 uur in de ochtend in de bus

Groetjes Folkert