En dat moet gevierd worden met noeste arbeid, maar niet in Turkije en al helemaal niet in Dalyan. In Turkije is 1 mei een feestdag en wordt er niets ander dan geluierd en chillen. Dalyan staat dan wel in het teken van de opening van het toeristenseizoen, maar veel reuring levert dat niet op. Er zijn wat meer barretjes open en vandaag was de horde toeristen inderdaad indrukwekkend in vergelijking met vorige dagen, het waren voornamelijk Turken die genoten van hun dagje vrij en zo hun landgenoten uit de toeristische industrie aan de arbeid hielden. Dat deden wij ook. We hadden een boot met kapitein gehuurd voor de dag.

De boottocht was een tocht naar de zee en voer ook langs Lycian Thombs, dat is een begraafplaats van 400 voor Christus. De Grieken die hier toen woonden begroeven hun overledenen in de bergen en bij het graf hakten ze een grafsteen bestaande uit de voorkant van een huis uit de berg. 2400 jaar later is alles nog in prima conditie, ook wel bekend als de rotsen van Dalyan.

Na een korte stilstand, om te genieten van de rotsen en om foto’s te maken, voeren we verder. Dat foto’s maken is feitelijk volstrekt overbodig, duizenden en duizenden toeristen zijn ons voor gegaan en hebben dezelfde foto, ook op internet is genoeg materiaal te vinden. Maar goed, ook wij hebben een foto genomen. Daarna dus verder richting open zee.

Voordat we daar kwamen stopten we bij een krabvisser die bezig was een schildpad te lokken met een vis. Dat lukte hem warempel ook nog. We kochten geen krab bij de krabvisser, wij gingen immers zelf ons maaltje bij elkaar vissen. Een ander boot volgepropt met toeristen kocht wel 15 krabben.

Dat vissen ging dus niet op vis maar op krab en niet met een bolletje stoet maar met een flink stuk rauwe kip aan de hengel. Je liet de kip op de bodem liggen en dan maar wachten tot het draad strak werd getrokken; het teken dat een krab er met de kip vandoor ging. Vervolgens een heel getrek om de kip, de mens aan de ene kant en de krab aan de andere kant. De krab verliest die kiptrekwedstrijd en als hij niet op tijd op geeft beland hij in het schepnet van de visser. Dat laatste was een hele sport er waren een paar krabben die precies op tijd los lieten en zo wisten te ontsnappen. Al met al hebben we twee eetbare exemplaren gevangen, te kleine exemplaren werden weer terug gegooid.

Na het vissen voeren we verder naar zee en terwijl wij een frisse duik namen ging de kaptein aan het koken. Ons geluk dat de kaptein voorheen eigenaar was van een restaurant en elke dag in de keuken stond, hij kon wel wat. Rondvaren op een boot verdient minder maar is een pak minder stressvol, vandaar de beroepsswitch van de voormalig restaurant eigenaar. Na het zwemmen dus eten en lekker ronddobberen.

Om 4 uur kwamen we weer aan in Dalyan en hebben de rest van de dag omgelummeld rond het huis, een bezigheid die Jesse erg goed bevalt. Hij moet ook nog twee boeken voor school lezen, die hebben we op de iPad staan dus daar heeft hij geluk mee. Ik ben het boek over Steve Jobs aan het lezen en ben al een aardig eind. Ook Fardau heeft het leesvirus te pakken, ze zit nu weer met haar hoofd in de boeken op de iPad, of is ze stiekum een spelletje aan het spelen!

Groet Jan