Omdat reismee.nl een paar weken uit de lucht is geweest hebben we de eerste weken via facebook een weblog bijgehouden. Nu reismee weer bereikbaar is copier ik eerst de verslagen van de eerste week naar reismee en ga dan weer verder met bloggen. Dat wordt een dagje hard werken.

Van Haren naar Manado (Indonesië).

Het vertrek ging conform planning, een dik half uur later en dat was te verwachten. Deze keer drie koffers minder dan voorgaande jaren, we leren het nog wel om zuinig te pakken. Ondanks dat je beter ergens mee verlegen kan zitten dan om verlegen werkt dat op een vakantie toch net even anders. De belangrijke zaken moeten mee (geld, paspoort, reisbewijzen en een PC om deze blog te schrijven) en verder kan je alles kopen, vandaar dat geld zo belangrijk is.

Met een volle Dacia richting de Duitse zon, want bij het overschrijden van de landsgrens brak de zon door en waren we meteen in vakantie bestemming. In één keer, zonder TomTom maar met behulp van google maps naar een P+R in Hamburg, vlakbij de laatste halte voor het vliegtuig. Dat scheelt al gauw € 250,- aan parkeergeld, nu maar hopen dat de Dacia er over 5 weken nog ongeschonden staat. Op het vliegveld was het zo goed als in één keer doorlopen. Na een relatief korte vlucht, ik moet zeggen nacht omdat we om 21:30 uur vetrokken en om 05:00 landden in Dubai. In Dubai begrijpen ze hoe dat werkt met toeristen, die hebben geen zin om een uur bezig te zijn met de douane formaliteiten. Het was eigenlijk doorlopen, genoeg personeel, paspoort laten zien, stempel er in en welkom in Dubai.

In Dubai direct een strand op gezocht en met behulp van de Egyptische taxi chauffeur is het ook gelukt om die te vinden. Bij 32 graden om 6 uur in de ochtend was het lekker zwemmen in het warme en erg zoute zeewater. Later op de dag steeg de temperatuur tot hoogten waarop het niet meer aangenaam is om buiten te lopen, laat staan om 90 minuten te voetballen. We zijn dus ook een mall in gegaan, de grootste van Dubai en daar hebben de kinderen zich vermaakt in een Sega paradijs.

Na een dagje Dubai op naar Jakarta. Wederom ontzetten snel langs de douanes, ik ben echt anders gewend. We waren dus ook veel eerder bij onze vervolgvlucht naar Manado dan ik had gedacht. Lekker twee uur chillen bij een Star Buck, Silke en Jesse lagen te slapen, die waren kapot. De vlucht naar Manado heeft niemand iets van meegekregen. Voordat we opstegen had iedereen de oogleden al gesloten en was ver weg in dromenland.

In Manado stond Jan van 4fish ons al op te wachten, en na een lekker avondmaal de nachtrust op gezocht. De wekker klaar om 3:30 voor de ¼ finale tegen Costa Rica. We waren er op tijd uit, maar de eigenaar sliep nog. Enige angst dat hij zich aan het verslapen was bekroop mij of waren wij een uur te vroeg wakker? Een paar sms berichten uit Nederland (naar vrienden die op ons huis passen) maakte duidelijk dat de wedstrijd toch echt op het punt van beginnen stond. Uit aren moede de PC aan (die is dus van levensbelang) en via radio 1 knalde het volkslied over de rijstvelden. Gelukkig kwam eigenaar Jan er aan en stond de TV twee tellen later er en ook aan en hebben we 120 zenuwslopende minuten aan de buis gekluisterd gezeten, de rest is history. Heerlijk Engels commentaar: “I wonder how often van Persie was off-side, no I am not wondering, I know this was his 10th” en het hoopvolle “Holland has been in extra time 4 times during word cup matches and never won” en om even wat zout in de open wond te strooien volgde: “their first time was in 1978 against Argentina en their last lost in 2010 the final against Spain”. Wordt dit dan het toernooi van de genoegdoeningen, ergo ook 5-1 winst tegen Messi and friends? En dan de finale tegen Duitsland winnen met soortgelijke cijfers?