Het is nu 11 juli en we slapen straks onze eerste nacht in Australië niet in een tent. We zijn nu op weg van Katherine naar Alice Spring, een tocht van ruim 1200 km die we in 2 etappes doen. Omdat we in Tennant Creek, daar zijn we nu, maar een nacht blijven, nemen we niet de moeite de tent op te zetten. Zo kunnen we morgen weer om 8 uur de baan op en zijn we rond 14:00 uur over, althans dat is het plan.

Inmiddels zijn we al een week Down Under en gaan we nu van een meer bosrijke omgeving een woestijn gebied in. Vandaag zagen we de omgeving langzaam maar zeker veranderen, wat minder bomen, ook andere bomen, meer struiken en lager zodat we er vanuit de bus overheen kunnen kijken totdat de vegetatie zo goed als ophoudt, dat is nu ongeveer het geval. Onderweg zowaar een kangeroe gezien, de eerste. Ze zijn er wel degelijk maar dan vooral als lijken op de weg. Gisteren verteld een Nederlandse vrouw, die hier al 30 jaar woont, mij dat kangeroe ‘s na 4-en op pad gaan op zoek naar drinken, dan kom je ze pas te zien. Tegen die tijd zijn wij meestal al lang en breed op de camping aan het zwemmen of bezig met de voorbereidingen van het avondeten.

Wij zijn de auto nu wel de baas, hoewel dat eergisteren toch even anders leek. Ik kreeg de versnelling niet meer uit de P van parkeren. Ook de buurman op de camping wist geen raad, hoewel hij wel een Toyota heeft. In de handleiding stond beschreven hoe je de versnelling weer uit de P krijgt en zodra dat gelukt is moet je dan meteen naar de dichtstbijzijnde Toyota garage rijden. Wel opmerkelijk dat het in de handleiding staat en geen goed teken, blijkbaar een bekend probleem. In dit geval was er een Toyota garage in Katherine, een geluk bij een ongeluk. Ik heb wel even gevraagd of er in Alice Springs ook een Toyota garage is. Dat is niet het geval, helaas. Erger nog, het is nodig, vandaag zat de P weer gelocked. Gelukkig heb ik een schroevendraaier mee genomen die ik vanmorgen tegenkwam bij het inpakken. Het euvel weer gefixed. Onderdeel van de startprocedure is nu het gebruik maken van de steeksleutel, want voorlopig komen we geen Toyota garage tegen en terugrijden naar Katherine is geen optie.

Gisteren dus een dagje Katherine, een dorp aan een rivier waar ook in de droge periode water in staat. Iets buiten Katherine is een nationaal park en daar kun je op de rivier varen. Daar hadden we wel zin in, zelf een kano tochtje houden. Die zin vervloog als sneeuw voor de zon toen we zagen wat dat grapje ging kosten, omgerekend € 250 voor 3 uur kano huur voor ons 6-en. We hebben toen een korte wandeling de rots op gedaan. Daar boven genoten van het uitzicht en zagen we dat er nog een kleine loop was van 3 Km. Dat leek ons wel wat, dus zonder water en niet ingesmeerd liepen wij in de brandende zon verder. Gelukkig was er voldoende schaduw en kon je halverwege water drinken uit een fonteintje. Fardau en Silke waren kapot: “mijn benen doen het niet meer”. Het laatste stuk was langs de weg naar de auto, terwijl de rest uitrustte heb ik de bus opgehaald en hebben we daarna in Katherine een frisse duik genomen in een Hot Spring (kosten € 0,-).

In Kakadu hebben we onze eerste krokodil gezien, dat was geluk hebben. Want krokodillen liggen tot een uur of 4 uit te rusten en komen dan pas in actie, dat is namelijk het moment dat hun avondeten dorst begint te krijgen. Maar goed, tegen die tijd zijn wij meestal al lang en breed op de camping aan het zwemmen of bezig met de voorbereidingen van het avondeten. Je mag hier alleen maar in zwembaden zwemmen of bij hoge uitzondering in een meertje als het zeker is dat er geen krokodil in de buurt is. Overal staan waarschuwingsborden.

De tweede avond dat we in Kakadu waren was er een groots sportevenement op de verrekijk waar heel Australië reikhalzend naar uit keek. De zogenaamde Origin en in dit geval zelfs de beslissende derde wedstrijd. The Origin is een soort van All stars Rugby wedstrijd tussen de beste spelers van Queensland en New South Wales. Beide ploegen hadden 1 keer gewonnen, het beloofde dus een spannende en sensationele wedstrijd te worden. Folkert en ik kwam volledig bedrogen uit, een inmaakpotje, een walk over, de grootste overwinning in de 35-jarige geschiedenis van Origin: 52-6. Queensland maakte gehak van NSW. Ondanks de uitslag vloog de wedstrijd om en verveelde geen moment. Om 7 uur begon de voorbeschouwing, we zaten keurig op tijd voor het scherm. Het was een BYOC (Neem je eigen stoel mee) en BYOD (Bring Your Own Drink) en we zaten mooi vooraan. De voorbeschouwing duurde een uur en is wel even wat anders dan de voorbeschouwing op, zeg, de KNVB-beker finale. “Dat kunnen ze 1.000 keer beter dan in Nederland”, volgens Folkert. Om 8 uur zat het veld propvol en kon de wedstrijd beginnen. Ondanks de 52-6 golfde het spel op en neer en genoten wij met volle teugen. Dat smaalt naar meer. Misschien dat er een sportwedstrijd in zit als wij 2 weken in Brisbane zitten.