Het is gelukt, we zijn in Townsville, daar zijn we vanmiddag aangekomen en eerst naar het nabij gelegen Magnetic island geweest. Gisteren hadden we een studie gemaakt van de ferry prijzen en vertrektijden. De conclusie was dat we de autoferry van 12:30 moesten halen. Niet dat we de auto mee nemen, maar dat was goedkoopste oplossing voor ons (30 AUD verschil). Wel een ferry die minder vaak heen en weer gaat. Vandaar dus de tijdsdruk. Want 3 uur rijden en toch wat rekening houden met oponthoud betekent om 9:00 uur vertrekken. Wat wel, kan alleen de autoverhuur ging pas om 08:30 open. We hebben het gehaald, toen we de pier opliepen werd de ferry speciaal voor ons tegengehouden. We konden op de boot betalen, want aan land was daar geen tijd meer voor.

Magnetic island is een eiland voor de kust van Townsville dat in 1770 door James Cook werd ontdekt. Bij het voorbij varen van het eiland deed zijn kompas raar en dacht James dat het eiland magnetisch was, vandaar de naam Magnatic islands. Op diezelfde vaart voer Kapitein Cook op pinksterren langs een groot eiland; die kregen de naam pinkstereiland en in het Engels is dat Whitsunday island. De kaptein die we op whitsunday islands hadden was van oorsprong een Nederlander die ook op de Friesche meren heeft gevaren. Volgens hem kun je daar niet in het water vallen, als je namelijk overboord valt, kom je in de boot van iemand anders terecht. Hij had jaren gelden ook Linda de Mol als gast gehad, nadat zij zich had voorgesteld vroeg hij aan haar: “Wat doe je voor werk?”, waarop Linda reageerde met “Ken je me niet?”

Terug naar de ferry daar was gratis WiFi (\0/) en daar las ik dat het sneeuwt in Tasmanie, dat schijnt geen jaarlijkse gebeurtenis te zijn. Susan las dat er een tekort aan Nutella is, de populariteit van die chocolade is gigantisch gegroeid en de potten zijn niet meer aan te slepen. Gelukkig hebben wij nog een familie pot van 1 Kg in de aanbieding weten te bemachtigen.

Vandaag ben ik met Silke gaan snorkelen, een eind waden door het lage water en daarna gesnorkeld. Ze hield het aardig vol. Silke is wel onder de indruk van haaien, daar had ze het steeds over. “Die kunnen hier ook zijn hoor” want, zo oreerde zij verder “alle zeeën zitten aan elkaar vast, dus haaien kunnen overal heen zwemmen”. Na enig nadenken kwam ze toch tot de conclusie dat wij ze vandaag niet zouden zien: “Maar het is hier niet diep genoeg voor haaien, dus ik denk dat ze hier niet zwemmen”. Toen ik later alleen aan het snorkelen was merkte ik dat het verhaal wel wat achter had gelaten in mijn hersenpan. Ik snorkelde niet helemaal op mijn gemak, of kwam het door het slechte zicht in et water?

Ondertussen zat Susan met de jongens en Fardau (later ook Silke) lekker te zonnen op het strand (in het gras voor Jesse), bij een BBQ. BBQ staan hier echt overal, je drukt op een knop en hop de verwarming gaat aan. Nergens voor nodig om er een muntje in te gooien. De jongens zijn later nog teruggegaan naar hun roots; boompje klimmen als slingerapen. Het was een soort van eucalyptus boom, een boom waarvan uit de takken naar beneden gaan, een soort van wortels … heel apart. Maar wel leuk en makkelijk om in te klimmen.