Gisteren was een reisdag, de laatste reisdag voor ons in Australië en een reis van dik 4 uur met de auto naar Cairns. We zitten iets noordelijk, namelijk Trinity beach. De avond voor ons vertrek zijn Susan en ik bezig geweest met het zoeken van een geschikte locatie. We hadden de Big4 geannuleerd omdat bleek dat rechtstreeks boeken goedkoper was dan via booking.com. Alleen waren we nu te laat en waren de cabins allemaal uitverkocht voor de periode die wij zochten. Na een avondje zoeken eindigde het keuzeprobleem uit de keuze tussen kamperen of een Hotel. Kamperen bij de Big4 in Cairns omdat: wij wel weer zin hebben in kamperen (de kinderen minder), de Big4 veel te bieden heeft voor Fardau en Silke (2 zwembaden, tennisbaan, waterparadijs, speelplaatsen etc.) en het goedkoper is. Het hotel dat we gevonden hebben is een appartement met zeezicht, meer comfort (slapen in bedden in plaats van op de grond om maar iets te noemen), we hebben controle over de temperatuur en de prijs is inclusief gebruik van wasmachine, droger (staan in de badkamer) en een eigen keuken. Nadat we op zijn Best Value, de kwaliteit ook op waarde hebben gezet bleek dominant dat het Hotel de Economisch Meest Voordelige oplossing is voor ons.

Aangekomen in Trinity beach blijkt het inderdaad een schot in de roos. Zeezicht betekent hier dat we vanaf het terras (we zitten op de begane grond) 40 meter van de oceaan zitten met tussen ons en de oceaan het strand, een strookje gras, een weg voor bestemmingsverkeer, een stoep en 4 meter tuin. Op het strand is ook een BBQ met daarnaast een speeltuintje, we hebben vanaf het terras zicht op Fardau en Silke. Wi-Fi is beter dan we hadden verwacht, de recensies deden minder vermoeden, hoewel opladen van foto’s mij nog niet is gelukt. Onderweg naar Trinity reden we langs de Big4. We hadden al wel gezien dat de Big4 naast de Bruce highway lag, maar zagen nu dat de Bruce Highway een drukke 4-baans weg was geworden in Cairns. Blij dat we daar niet naast slapen in een tent.

De reis verliep voorspoedig. Ik had alle koffers opgestapeld, zodat er op de achterste bank ruimte over bleef. Fardau en Silke zaten daar met de Barbie poppen te spelen, eindelijk. We slepen al 4 weken door Australië met de Barbies en gisteren hebben ze hun nut bewezen. Toen Susan vertelde ‘we zijn er over een kwartier’ was de verbazing groot “nu al, we zijn pas een kwartier onderweg?”. De jongens vermaken zich onderweg prima met hun telefoons, alleen Susan begint het rijden te vervelen. Het zijn steeds grote afstanden, naar Nederlandse begrippen, die wij rijden en het landschap verandert wel maar wel langzaam. We reden gisteren door de suikerschuur, de akkerbouw waar wij reden bestond louter uit rietsuiker en zo waar 1 bananen plantage.