Voor ons bepaald niet de eerste keer en ook voor de kinderen niet. Maar wel voor het eerst dat we Europa in zo een verwarde toestand achterlaten. WHY staat er in chocolade letters op de voorpagina van de Sun. Nog een staatsgreepje er bij, waarom ook niet! Dan hebben we Bretix nog, volslagen onduidelijk waarom dat moest. En dan bedoel ik het referendum, de afloop is een grote klucht. De eerste gevolgen van de Bretix hebben we gezien in Manchester. We hebben er bijna 2 uur over gedaan om in te checken, waarna we zelf de koffers naar een lopende band mochten brengen, uiteraard met een wachtrij er voor, daarna douane met de onvermijdelijke rij van toeristen. Maar goed we zijn er langs gekomen, in alle rust, omdat we dik op tijd waren. De laatste horde, het vliegtuig inkomen, werd probleemloos genomen. We konden gewoon direct doorlopen.

Ander punt wat de verwarring groot maakt is dat terwijl wij onderweg waren naar Manchester Dumoulin de laatste straatklinkers uit het Franse straatbeeld rijd en Sanches een verkoudheid bezorgt. Zo maar twee etappes winnen, de laatste keer dat ik dat heb meegemaakt is 20 jaar geleden. Bouke wordt 6^e en klimt naar de 2^e plek en, alleen al daarom, maar ook gezien zijn rijden op de Ventoux, gewoon kanshebber op de eindwinst. Een raar idee, na de Vuelta en de Giro nu ook winstkans voor een Nederlander in de Tour. Nu kan het volgend jaar maar zo zijn dat we schaatsachtige taferelen krijgen in de Tour de France: een 1-2-3tje met Mollema, Dumoulin en Kruijswijk. WHY not!

Nu zitten we dus in het vliegtuig, stampvol, 11 lange uren. Maar het gaat uitstekend. Iedereen heeft zijn eigen koptelefoon op en luistert naar muziek (de jongens en Susan) of kijkt een film (de meiden en ik). Nu ja ik luister ook naar wat beschikbaar is, Johnny Cash, Adele en Bruce Springsteen (met zijn hit: Born in Assen). Naast mij zit een echtpaar met een meisje van een leeftijd dat ze nog een luier om moet. Aardige mensen, nochtans heb ik er geen last van. Het kind geeft zo af en toe op haar eigen wijze aan dat er iets niet in de haak is. Zoals ik al zei, ze heeft aardige ouders, want die reageren direct en met succes.

Los Angeles leverde weer twee rijen op, eerst bij de douane We mochten allemaal weer onze vingerafdruk achterlaten. In de rij nog even gauw de laatste twee bifi worstjes opgegeten. Lijkt mij wel een keer leuk om dat te doen nadat een douane hond de worstjes heeft geroken. Ik heb wel eens een appel moeten weggooien voor de neus van de dienstdoende dienstklopper en serieus overwogen om een hap te nemen voor het weggooien, zodat er toch een stukje appel het land in zou gaan; iets houdt mij tegen dat soort acties te doen. Na die rij, toch ook weer een half uur wortelschieten, op naar de huurauto. Wij waren niet alleen met dat niet meer dan briljante plan. Ook daar een rij, maar deze was de moeite waard. We hebben een minivan waar we allemaal in passen en de koffers ook en er is nog ruimte over voor de broodnodige boodschappen. Daarna 3 uur rijden naar San Diego. Daar zijn we nu net aangekomen. Over het huis morgen meer.

Groet

Jan