Na de vorige reisblog zijn we inmiddels een week verder, een week die we in San Diego hebben doorgebracht. Niet alleen in San Diego, we zijn de stad zelfs een keer uit geweest. Een dagje naar het Joshua Tree national park en daarvoor een kort bezoek aan Palm Spring. Palm Spring is feitelijk niets te zien, behalve het Elvis Estate. Dat is een huis waar Elvis Presley een jaar heeft gewoond. We zijn voor het huis geweest, maar konden niet naar binnen. Voor een rondleiding hadden we iets eerder een afspraak moeten maken, een week of 6. 6 weken geleden wisten we niet dat we naar Palm Spring zouden gaan. Waarom we hier heen moesten vroegen de kinderen zich af. De uitleg dat Pake zijn held hier heeft gewoond was voldoende uitleg. Wie die held dan is en wat die deed was verder niet belangrijk.

Daarna de woestijn in, het was in de buurt van de 110 graden (ruim 43 graden celsius). In die hitte een wandeling gemaakt van 2 Km door ‘hidden valey’. Daar klommen Jesse en Folkert elke rotsblok op die ze tegen kwamen, en de meiden er achteraan. Boven gekomen mochten wij een foto maken van de klauteraars. Verder genoeg water mee, want het verdampt waar je bij staat. Eigenlijk moet je meer meenemen, voor het geval je aan het dwalen komt en voor als je even echt wilt en moet afkoelen. Silke had het bloedheet en kon op een gegeven moment de warmte niet meer uit haar lichaam krijgen gelukkig waren we al bijna rond. Bij de auto deed een plens water wonderen. Fardau leegde de koelbox en stopte vervolgens haar hoofd er in voor de broodnodige verfrissing. Daarna wou Silke niet meer uit de auto om te wandelen. Toch zijn we er nog 1 keer uit geweest voor een paar stappen.

De volgende dag zijn we weer naar het strand gegaan, deze keer rond het water gefietst. Mission bay is een baai waar je dus op kan zeilen, in kan zwemmen en omheen kan fietsen. Al met al een hele onderneming. Fietsen huren is op zich niet zo een probleem, maar omdat er meer mensen naar het strand gaan dan dat er parkeerplek is ben je dus eerst even bezig met het wegzetten van de auto. Uit aren moede heb ik hem op een half uur lopen gezet en ben langs het strand naar de fietsverhuur gewandeld, daar had ik Susan afgezet om de huur te regelen. Op de fiets zie je nog eens wat, we zijn nog op een verlaten trailerkamp terecht gekomen, een stukje langs de San Diego river gefietst en tot grote vreugde een lekke band. We waren toen ¾ rond en omdat we geen reservemateriaal mee hadden en Amerika geen fietsland is zat er niet veel ander op dan te lopen. Achterop was geen optie, er zaten geen bagagedragers op de fietsen. Leverde wel een strandwandeling op en een stukje hardlopen (om de beurt met Folkert). Jesse was niet mee, had weer een off day genomen.

Gisteren hebben we San Diego verlaten en zijn we on the move. De eerste stop is Los Angeles. We zitten voor een nacht in een motel, de ruimte is hier zo ongeveer even groot als de master bedroom in het huis in San Diego. Na aankomst en even uitrusten, de jongens waren moe van het achterin zitten, zijn we naar Santa Monica Beach gegaan. Parkeren een stuk eenvoudiger omdat het hier betaald parkeren is. Als het vol is dan gaat de poort dicht en hoef je dus niet te zoeken. Uiteindelijk kwamen we op een P naast de pier van Santa Monica. Aan het einde van de pier hebben we bij de Mexicaan voor het eerst deze vakantie uit eten gegaan. We hebben zelfs nog geen fastfood van binnen gezien.