Het is onze laatste dag in New York, nu ja morgen ook nog maar dat is toch vooral een reisdag. Koffers inpakken, op tijd maar niet te vroeg naar JFK en dan terug naar het vaderland. Afgelopen vrijdag zijn we met de metro naar Central Park gegaan. De metro van New York is een avontuur op zich, ik heb zojuist wat onderzoek gedaan op internet en ik deel de gemiddelde review resultaten. Het is een hel onder de grond, oud en gammel, een vreemde geur en met een luchtvochtigheid van 95% niet te harden in de warme zomermaanden. Maar ook waar voor je geld, eenvoudig, komt overal voor dezelfde prijs en de 7 dagen reizen voor $30 is fantastisch voor toeristen. Uiteindelijk hebben we geen 5 x $30 uitgegeven aan die weekkaart maar hebben voor $70 rond gereisd onder de grond. Een zwerver wees ons er op de kinderen gratis mee reizen, ik heb niet uitgezocht of hij de waarheid sprak, ben er gewoon vanuit gegaan. Silke kroop onder elk poortje door en Fardau durfde meer dan de helft van de tijd ook wel. Vanwege de geur en het gevoel dat je na elke rit weer moet douchen zijn we ook maar zo weinig mogelijk met de metro gaan reizen.

Vrijdag dus Central park. Daar waren verschillende optredens van straatartiesten en veel portret tekenaars. Die laatste groep hebben we links laten liggen, die eerste kon je bijna niet omheen, zo druk was het er. Bij 3 jongens uit de Bronx waren mannen uit het publiek nodig. Een snelle blik door het publiek leerde mij dat als ze 8 man nodig hadden ik 50% kans had er uitgepikt te worden. Toen mijn ‘buurman’ vriendelijk verzocht werd mee te doen en die hard wegrende wist ik het wel: ik het volgende slachtoffer. Een paar seconden later was ik omgetoverd van toeschouwer naar artiest. Om een lang verhaal kort te maken, een rij met lange mannen stond klaar en daar zou dan een van de drie heren overheen springen. Met gevaar voor eigen leven stonden wij daar. Nadat 3 van de 8 zich hadden vrijgekocht ($20) bleven er nog 5 over. Ik was de langste en daarmee te lang dus mocht ook uit de rij. Uiteindelijk bleven er 3 man over en daar werd overheen gesprongen, niet nadat ze zich hadden gebukt om ruimte te maken. De show er omheen was leuk, maar wel wat langdradig, het ging de heren toch vooral om het publiek te vermaken en om $$$ binnen te halen. Beide is aardig gelukt. Na het optreden verder wandelen, wat eten, Pokemons zoeken en even later op zoek nar een gat in de grond (de metro). Eerst moest Fardau in een luxe hotel het toilet bevuilen, het was haar in Central park niet zo goed gelukt.

De volgende dag een chill dag, we zijn Jersey city niet uit geweest. We zitten dicht bij old town en daar hebben we ’s avonds lekker gegeten. Bij een Chinese Thai. De curry smaakte heerlijk. Te heet voor Silke en Fardau maar die deden zich tegoed aan Pizza van de buurman.

Vandaag (zondag) naar miss Liberty geweest. Een wandeling van dik een half uur naar het vertrekpunt in Jersey. Eerst met de boot naar Ellis Island. Het eiland waar van 1900 tot 1925 dagelijks duizenden migranten binnen kwamen. Daar een film gezien over die migratie. Best wel indrukwekkend, de eerste beelden (vooral foto’s) met voice over gingen over de stand van zaken in Europa (Italië, Griekenland, Polen en Rusland), om aan te geven uit welk een ellende men kwam. Daarna beelden over de georganiseerde volksverhuizing zoals het keuren van mensen bij vertrek. De stoombootmaatschappijen moesten mensen die Amerika niet in kwamen mee terug nemen, dus die zorgden er wel voor dat die gratis terugtocht zo weinig mogelijk nodig was. Daarna het binnenvaren van New York, met als eerste beeld het vrijheidsbeeld. Dan eerst langs de douane voordat het beloofde land daar is, en dan met een verblijfsvergunning in de knuisten, een koffer met kleren en $5 op zoek naar een beter leven. 2 tot 3 generaties later heb je te maken met de Amerikanen van vandaag de dag. Nauwelijks voor te stellen dat velen van die Amerikanen kleinkinderen zijn van de migranten stroom van 100 jaar geleden.

Na Ellis Island naar het vrijheidsbeeld. Mijn 3^e bezoek, op zich is er niet vele veranderd, dezelfde boten varen heen en weer en hetzelfde beeld. Alleen mijn vorige 2 bezoeken waren van voor 9/11, de beveiliging is aangescherpt (die was er niet) en je moet nu een kaartje kopen om het beeld in te mogen, dat zat voorheen bij de prijs inbegrepen van de overtocht. Tijdens mijn eerste bezoek ben ik in miss Liberty geweest en dat was al met al een wachtrij van 3 uur, de 2^e keer ben ik niet weer omhoog geklommen (ook een wachtrij van 3 uur) en nu kon het niet omdat het was uitverkocht. Fardau vond het prachtig en ze wil ook een spreekbeurt houden over het vrijheidsbeeld. Wij zijn daarna met de boot naar Battery park gegaan (Manhattan), het andere opstappunt, vervolgens met de metro (onze laatste rit) naar huis. Die metro vertrok van WTC, een nieuw metro station wat een paar centen heft gekost maar er erg mooi uit ziet.