29 juli 2019, wederom bij het krieken van de dag uit de veren. We staan hier de hele week al voor 6 uur op, ook de jongens. Die zijn ook volledig van de leg, vroeg opstaan en er ook vroeg in, de kinderen slapen allemaal al om 22:00 uur. Toen ik wakker werd maar direct de gordijnen open geschoven om te kijken hoe Mt Fuji er bij lag. Het is hier altijd licht bewolkt met zo af en toe een buitje, dat laatst vooral in de middag. Maar om 5:30 was de lucht stralend blauw en konden we de top van Mt Fuji uitstekend zien. Een uurtje later was die al weer gehuld in nevelen, dus maar goed dat we vroeg wakker waren.

Vandaag gaan we naar Tokyo, we hadden nog geen idee hoe laat en hoe (keuze tussen bus en trein). Uiteindelijk zijn we om 10 uur vertrokken en hebben we een bus kaartje gekocht, 6 om precies te zijn. Met de express bus over de express way die hoog boven het maaiveld uitsteekt richtign Tokyo vertrokken. Een Express way is een 4-baans weg op palen met een vluchtstrook van 5 centimeter. Dus een ongeluk zit niet zozeer in een klein hoekje maar heeft wel grote gevolgen. Het verkeer staat dan muurvast. Dat hebben wij ook een den lijve mogen ondervinden, de busreis duurde al met al een uur langer dan op het tijdschema stond. Op Tokyo centraal station op zoek naar de metro naar de Airbenb waar we nu zitten. Mijn / onze eerste indruk van Tokyo is dat het een grote stad is, maar dat het betrekkelijk rustig is op straat. Wat dat aangaat lijkt het wel Haren.

De grote uitdaging die wij hadden met het vinden van een slaapplek in Tokyo was wel genoeg ruimte voor ons 6-en. Ruimte is hier beperkt, dat is één probleem en het tweede probleem is dat Japanners kleiner zijn dan ons en alles daar op is afgestemd. We zitten nu in een appartement dat is ingericht voor 9 personen. Prima voor ons 6-en. Gelukkig zijn wij lang, want in de keuken staat alles best wel hoog. Ik vraag me af hoe een Japanner bij de bovenste plank komt. In ons eerste huis was dat ook het geval, maar daar zat een constructie in de kast waarmee je de planken uit de kast kon trekken en dan omlaag zodat de inhoud binnen handbereik kwam.

We zitten redelijk in de buurt van het centrum, vlakbij is een sumo worstel centrum. Helaas hebben die ook zomervakantie en zijn er geen wedstrijden en trainingen te bewonderen. Nu moeten we maar naar een honkbal wedstrijd gaan, het honkbal seizoen is in volle gang. Verder hebben we vanuit onze appartement uitzicht op de ‘skytree’; dat is een uit de kluiten gewassen zendmast. Zo kan je er op de 31^everdieping lunchen (gaan we doen) en is er een winkelcentrum verspreid over de eerste 5 verdiepingen (daar gaan we shoppen). Verder, ook leuk, is er een supermarkt op 1 minuut lopen, eentje waar bijna alles wat ons hartje begeert is te verkrijgen. Ook wijn met een kurk. Daar kwam ik mee thuis, maar helaas geen kurkentrekker in huis. Google is my friend, in dit geval Jesse zijn vriend. De zoekterm ‘ontkurken zonder kurkentrekker’ levert 5 opties. Één van de opties is kapot slaan van de fles (zonde van de wijn) een ander optie vereist een gereedschapskist (hebben we niet). Het schijnt dat je met een schoen ook een heel eind kunt komen, maar wij kwamen niet heel ver, 0 mm ver om precies te zijn. De makkelijkste optie is eigenlijk omdenken. Dus niet met alle geweld de kurk er uit maar de kurk er verder in duwen. Dan kun je ook bij de wijn, daar ging het om.