Skytree
De eerste nacht niet op de grond slapen. Dat was meteen te merken aan de wakker wordt tijden. We hebben ‘uitgeslapen’ tot maar liefst ½ 8. Na het ontbijten de eerste activiteit … plan your visit. We gaan naar het royal park, daarna gaan we naar een stukje Tokyo waar je je in een Japanse maffia film waant, ook uitstapje in Tech park i.v.m. een nieuwe mobiel voor Folkert staat op het programma en tot slot uit eten in de Skytree.
Silke schrijft: “Dinsdag. We gingen wanddelen in een park. Was heel mooi. Er was een riviertje waar we een fotoshoot hadden. We gingen naar een restaurant eten op de 30e verdieping. Susan heeft een beetje hoogtevrees. Het eten was super lekker. Het uitzicht is op een hele hogetoren. We zouden een nieuwe telefoon voor Folkert kopen, maar dat ging niet door omdat ze niet de telefoon hadden die Folkert wou.”
Jan weer: Het plan zoals we hadden bedacht hebben we ook uitgevoerd. Het heerst hier dan wel geen hittegolf, maar koud is anders. Daarbij zit de luchtvochtigheid ook aan de hoge kant. Allemaal ingrediënten die het wandelen in een park met weinig schaduw niet tot een hele aangename bezigheid maakt. We hebben dus wel even gewandeld en de fotoshoot gedaan, maar daarna ook rap weer verder .. de koelte van de subway in. We raken er aardig bedreven in en beginnen het OV van Tokyo te snappen, doorgronden is een ander verhaal. Op een groot station er weer uit en vandaar, met behulp van Google map, naar piss alley gelopen, dat is de bijnaam van onze tweede punt van de dag. Het zijn 2 nauwe steegjes met eettentjes, ze serveren allemaal hetzelfde en per tent kunnen er krap 8 mensen zitten. Wij zijn ergens naar binnen gegaan waar ze boven ook een ruimte hadden waar de airco aan stond. Lekker saté gegeten in alle soorten en smaken. Met een volle maag verder richting Akihabara waar elektronica te koop is, de nieuwste snufjes, en dus ook mobieltjes. Folkert wist wat hij wou. Na enig zoekwerk vonden we eindelijk een bediende die naast vloeibaar Japans ook de Engelse taal meester was. “I am so sorry … we don’t sell them … I am so sorry” kregen we te horen. Nader onderzoek leerde ons dat de toestellen die Folkert zoekt niet meer voorradig zijn in heel Japan, het is dus een populair apparaatje.
Na even lekker uitrusten in ons appartement zijn we ’s avonds uit eten gegaan naar een Frans restaurant in de Skytree. Wel eerst gereserveerd en een rustig tafeltje bij het raam verzocht ... voor 6 personen. Met dat verzoek kon de man wel wat. Deze keer met de bus, nu hebben we alle middelen van openbaar vervoer wel gehad. We stonden eerste bij een bushalte waar de bus met Nr 33 ijskoud langs reed, ondanks ons gezwaai. Bleek een halte te zijn van een concurrerende maatschappij. We moesten aan de andere kant van de kruising zijn, en wel aan de goede kant van de weg, ook de bussen rijden her links. Al met al kwamen we een kwartiertje te laat, een topprestatie voor ons, maar voor Japanners kan dat echt niet. Gelukkig zaten we in een Frans restaurant, dus was te laat komen geen enkel probleem. Eten was heerlijk en het uitzicht vanaf de 30e verdieping was spectaculair! We zaten bij een groot raam en keken uit op de mooi verlichte stad. Een etentje wat we niet snel zullen vergeten.Even voor de duidelijkheid: Skytree is een complex met meerder gebouwen waaronder dus de ‘boom’, daar zaten we niet in. We zaten in een ‘bijgebouw' van 31 verdiepingen er vlak naast met het Franse (Brasserie aux amis) restaurant op de 30everdieping.
Na het eten weer met de bus naar huis, dat was in ieder geval het plan. Aangekomen bij de bushalte bleek de laatste bus al te zijn vertrokken, net een minuut gemist, het was pas 22:00 uur! De vertrektijden worden gelukkig digitaal en deels Engels aangegeven (anders stonden we er nu nog) ... de volgende bus was 8 uur wachten. Susan, Folkert, Fardau en Silke zijn met een taxi naar huis gegaan en Jesse en ik zijn naar huis gewandeld. We (iedereen behalve Susan en Silke) zijn weer gestart met Pokémon go te spelen. Dus even een wandeling langs wat pokestops vonden wij geen straf. Over de Pokémon cultuur in Japan later meer.
Reacties
Reacties
Mooi geschreven Silke dat memmie hoogtevrees heeft! Folkert wil ook wel een hele speciale telefoon denk ik zo. Morgen laatste dag in Tokyo?
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}