vanheshutten.reismee.nl

Het huis in Okinawa

Blijkbaar, heb ik tijdens alle chaos beloofd om de toestand die we aantroffen toen we voor het eerst aankwamen in het huis, grondig te beschrijven. Ik zal mijn best doen.

We lopen het huis binnen, de deur was open. Het eerste wat we zien is de trap naar boven met daarvoor wat naar ons idee leek op een halve piano die bijna de toegang tot de trap belemmerde. Toen liepen we verder de woonkamer binnen en konden we gelukkig, via het opvallende patroon op het plafond, bevestigen dat dit het huis is waar we naar opzoek waren. Daarnaast leek het alsof er in het huis een aantal wekenlang iemand had geleefd die alleen maar heeft gedaan waar hij/zij zin in had, zonder de “mindere dingen” te doen zoals, de was doen, opruimen, stofzuigen en dweilen. Het leek alsof diegene die hier geleefd heeft ons niet verwachtte. We dachten dat het beneden al redelijk erg was, maar dat was niks vergeleken met de toestand boven. Toen we boven even zouden checken hoe onze toekomstige slaapplekken voor de komende 5 nachten er uit zouden zien, zagen we tot onze schrik dat erin bijna elke kamer een bom was ontploft. De bedden waren een puinhoop, er lag overal was op de grond en de kamers waren vol bezaait met spullen die overal en nergens lagen. Merkwaardig wel was dat de masterbedroom compleet opgeruimd en schoon was, als enige kamer uit het huis. Op de hoogste verdieping zou een speciale slaapkamer zijn met toegang tot een mooi dakterras. Het speciale aan die kamer was dat de kamer werd gebruikt om van alles en nog wat in op te slaan, zoals een kapotte schommelbank en meerdere kapotte dekens, kussens en lakens. Een klein detail wat ik ben vergeten te vertellen is dat er normaal gesproken ook 2 honden in dit huis leven. Dus lag er ook overal een laag met honden haren, en als ik zeg overal bedoel ik ook overal, namelijk op de trappen, op de bedden, in de wc, in de badkamer, in de keuken echt overal. Na 3 à 4 uur schoonmaken was het huis eindelijk schoon genoeg om in te slapen en dat is bij iedereen ook redelijk gelukt.

Ps. De halve piano bleek uiteindelijk een bed te zijn.

Reacties

Reacties

rika

zo beleef je nog eens wat

Dorien

Oh jakkes! Wat een domper om zo aan te komen.

Susan

Tja, t was de avond zelf niet denderend, achteraf juist wel weer n mooie belevenis met ons allen

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!