Aangekomen in Halong bay, we hebben een privé boot. Dat betekent een boot met 3 hutten met 6 slaapplekken. Ik ben al een keer eerder op een cruise geweest en toen kreeg ik ook meerdere hutten, dat ligt aan mijn achternaam, dat kan iet anders ... één hut is te weinig. Er is plek voor 6 passagiers, meer kan er niet op. Helemaal voor ons alleen, we kunnen zelf bepalen wat we wanneer gaan doen. Nu valt dat laatste best wel mee, veel keuze hebben we niet. Een half uur eerder of later vertrekken van een ligplaats dat kan, en ook hebben we inspraak in de volgorde van roeien en zwemmen. Verder hebben we ook het recht om iets maar niet te doen. Maar verder ligt het vaarschema behoorlijk een beton gegoten en valt er bar weinig aan te sleutelen. Maar goed, naast een privé boot heeft elke hut een douche met een heus bad er in en een klein baknonnetje. We hebben daarmee de meest luxe boot van de floot.

2 nachten hebben we geboekt. De eerste dag gaan we eerste varen en daarna is er gelegenheid om te zwemmen op een strandje. We zijn redelijk laat en daarmee ook een van de laatste toeristen. Er varen die dagen 400 schepen / dag door Halong bay. Van die drukte merk je niet echt veel in het uitgestrekte gebied. ‘s Avonds lekker gegeten, hoewel de vis en dan vooral de vorm met inkt erin, niet heel erg in de smaak viel. Vis is gemiddeld genomen niet zo ons ding, en zeker niet van de kinderen. Die hebben zo af en toe nog een nachtmerrie van de eerste sushi in Japan. We hadden ook om vis vrij eten gevraagd, maar dat was blijkbaar niet doorgedrongen tot de kok. Na dit nogmaals herhaald te hebben kwam de boodschap luid en duidelijk over, de rest van de dagen hebben we allen maar vis in het water gezien en niet meer op ons bord. Op een verdwaalde garnaal na dan. Verder hebben we veel rondgevaren gezwommen en geroeid en hebben we bezoekjes gebracht aan een vissersdorp en een parel boerderij. Dat vissersdorp is een drijvend dorp waar vissers wonen, de vissers kweken vis en gaan dus niet echt uit varen om te vangen. De parel boerderij is een oesterkwekerij, ze houden oesters voor de parels, dat duurt 4 tot 10 jaar; hoe groter de oester, hoe meer jaren, hoe groter de parel. Het klinkt mij als een beter verdienmodel dat pakt melkveehouderij of kistkalveren. Ons is wel uitgelegd hoe één en ander in zijn werk gaat, alleen ik kan dit niet reproduceren. Het Engels van de dame die het woord deed was redelijk lastig te volgen, ze zag er moe en bezweet uit na een lange dag werken. Ik wou haar dan ook maar niet belasten met vragen of ze dat nog een keer kon zeggen maar dan in een verstaanbare versie van de Engelse taal en niet in een soort van “Vienglish”. Fardau wil thuis in ons zwembad een parel oester kwekerij beginnen, helaas hebben we dus niet begrepen hoe het moet.

Da laatste dag brak aan we waren er klaar voor. Ontbijt, eerst nog wat Tja Tjie oefeningen op het dek, dan inpakken en op naar het volgende avontuur. We voeren, geheel tegen de planning in, al tijdens het ontbijt weg. Dat was wel raar, we lagen altijd voor anker tijdens het eten. “Hé, mijn bord glijdt” viel Silke op. Ook viel er zomaar een vork op de grond. Niets aan de hand we waren immers aan het varen. Buiten werd het donker en begon het te regenen. Ik zag een boot doorvaren, daar waar we ‘afsloegen’ en zelfs voor anker gingen. Niets te laat want opeens barste het noodweer los, regen kwam met bakken tegelijk uit de lucht. We lagen veilig tussen de rotsen werd ons verzekerd, de kapitein was op tijd gaan schuilen, duurt maar een half uurtje. Wij (Susan en ik) lagen in onze hut toen de jongens er aankwamen “Regen het bij jullie ook?”. Ze hadden lekkage en niet zo een beetje ook. Het droop van het plafond, gauw de bemanning gewaarschuwd en de zijn met teiltjes in de weer gegaan en beddengoed in veiligheid gebracht. Voor ons viel de schade mee en na een half uurtje brak de zon weer door, keerde de rust weder en voeren we verder naar de haven.

Daar aangekomen het volgende noodlot. Achter het moederschip slepen ze een bootje mee voor vervoer naar zwemplekken etc. Die wordt in de haven gebruikt om de toeristen van en aan boord te halen. Nu ja, de regen had de motor geen goed gedaan … die sloeg niet meer aan … we dreven los rond …. In een drukke haven van aankomende schepen … geen paniek! We werden gered door een soortgelijk bootje. Die trok ons voort, na wat heen en weer geschreeuw konden we op een andere boot aan boord en zo via de loopplank naar het vaste land … vaste grond onder de voeten … eindelijk!