Om 4:50 ging de wekker, we hadden zegge en schrijve 10 minuten de tijd om uit bed te rollen, kleren aan en klaar staan bij de boot. Geen sinecure, maar het is zowaar gelukt. Du som 5 uur stapten we in en voeren naar de ‘haven. Daar stond al een busje op ons te wachten, maar niet alleen op ons. Er zouden nog mensen meekomen, dat was even wachten. Dat even was een kleien 10 minuten, mijn conclusie is dat we dus ook 10 minuten later uit bed hadden kunnen rollen en dan was er nog geen vuiltje aan de lucht. Ik was toen nog onwetend van wat er het daaropvolgende uur zou gebeuren. Wachten … wachten op groen licht om te mogen vliegen … er was wat wind .. te veel om te vliegen … een kwartier later … nog steeds wind … . De wind was hardnekkig en weigerde verder te gaan liegen, tijdens het ‘tegen beter weten in’ wachten hebben we wel kunnen genieten van de zonsopkomst, dat was wel mooi. Maar de luchtballon is vanmorgen niet gaan vliegen #helaas.

Terug naar de boot voor een vroegere lunch dan gedacht. Daarna kwam onze gids weer, de vrouw uit Amsterdam, die nam on mee naar de Westbank. We bleven aan onze kant van de nijl. Aan de andere kant zijnde 2 tempels en vanaf onze slaapplaats hebben we uitzicht op de Luxor tempel. De Westbank dus, daar liggen de graven. Er ligt hier een hoop geschiedenis en ze zijn nog steeds bezig met graven. We zijn eerste naar de berg van de koningen gegaan. Daar liggen alle graven van Farao’s. Alles wat vast zit is er nog, de rest is weg, leeggeroofd of naar het museum in Caïro gebracht. We zijn 3 graven in gegaan, je gaat door een lange gang de berg in, vol Egyptisch beschilderingen. Daarna kom je door ruimtes om ten slotte te eindigen bij de graftombe. Die tombe is er wel, niet te tillen, maar de mummie is dus weg, die is namelijk niet zo zwaar. Daarna naar een tempel die gebouwd is door een vrouwelijke Farao die 22 jaar aan de macht was in plaats van haar zoon. Die was zo kwaad op zijn moeder dat hij zo ongeveer alle beeltenissen van haar heeft vernield, ik vermoed laten vernielen. Van de tempel is genoeg over. Als laatste zijn we naar een grafheuvel gegaan waar Nobelen (ministers en dergelijke) liggen. We zijn naar en in het graf van de minister van wijn geweest. Zag er niet vereerd uit met schilderingen van wijnranken en andere huiselijke taferelen. Die farao graven zitten propvol symboliek.

Na bezoek aan de graven de lunch op de boot en daarna met een zeilboot de Nijl op. Die zeilboot legden naast ons aan en we konden vanaf onze boot opstappen. Er stond wind, dat wisten we al L wel zoveel dat terug zeilen een dobber zou worden. We werden dan ook opgehaald met een motorboot en dobberden met de stroming mee rustig terug. We zijn naar een strandje gevaren vanwaar we de Nijl in konden duiken, Silke en ondergetekende zijn de Nijl in geweest, kan warmer zal ik maar zeggen. Op de terugweg en ook al eerder bij het grafbezoek gingen we weer kaartlezen (Egyptische kaarten). De gids vind het leuk om te kijken hoe we in onze energie zitten, Susan en Fardau vinden het verder heel interessant. De gids doet goed haar best en zet ook wel rake dingen, maar het gaat vooral om het gesprek wat we over de kaarten hebben.

Gek genoeg zitten we nu nog steeds op de boot, het zou maar één nachtje zijn, maar we hebben verlengingen gekregen, vanwege de ballonen.

Wordt vervolgd.