vanheshutten.reismee.nl

Spitzkoppe

Na de douane formaliteiten op naar de car rental, Gelukkig stond onze auto klaar, dat hebben we wel eens anders meegemaakt, en bleek het Internationaal Rijbewijs totaal overbodige luxe, hebben we ook wel eens anders meegemaakt. We hebben een grote bus waar op elke rij 3 personen kunnen zitten. Super handig! De eerste rij is populair vanwege het uitzicht en voorin zitten helpt tegen reisziekte. Elke keer dat ik het stuur afsta aan één van de jongens kruip ik naar achteren en val dan in een diepe slaap.

Na da bus ingepakt te hebben en ons er van vergewist te hebben dat links rijden hier de regel is, reden we weg naar Hohestein lodge. Onze eerste stop. Probleemloze tocht, laatst 50 Km was geen asfalt meer, maar een gravel/kiezelstenen weg. Zo af en toe net een wasbord. Dat zullen we deze vakantie wel vaker meemaken. De lodge is ‘vlakbij’ Spitzkoppe, ons reisdoel voor de volgende dag. Folkert had zijn hardlopen schoenen mee en aan, hij wou een stukje rennen. Ik mee, had er ook wel zin in en … wat ook mee woog … alleen in de wildernis leek me beter van niet. Het geploeter door mul zand en berg op ging afwisselend in draf, galop en wandeltempo. Volgende keer maar wel water mee nemen, bedachts ik me halverwege, we volgend een wandelroute … verdwalen kon zo goed als niet. Het laatste stukje ging weer n volle draf, we roken de stal. Lekker gegeten en met de kippen op stok. Iedereen was wel moe van de lange reis en niet iedereen had even goed geslapen tijdens de nachtvlucht.

De volgende dag dus naar Spitzkoppe en vandaar verder naar de volgende stop, een plek vlakbij Etosha National park. Spitzkoppe was snel gevonden, de ingang niet. We gingen tegen de klok in rond de bergen, dat was niet handig. Het was ook een smal zanderig en hobbelig padje. We hebben zowaar iemand de weg gevraagd en zo kwam als toch recht. Vlak voor de ingang stonden kinderen, eentje hield een lege fles omhoog, hij had dorst. Wij gestopt en hem een fles water gegeven … met als gevolg … 10 paar handjes en smekende blikken … eten … eten …. we hadden wel een zak brood en ook een rol Mentos … wel eerlijk delen (twijfel of dat gelukt is) … daarna … Dollars! Steeds meer, straks willen ze onze koelbox, kleren, telefoons etc. Zo ver hebben we het niet laten komen. In Spitzkoppe hebben we gedaan wat toeristen daar doen, foto’s maken … die volgen later.

Daarna de lange rit (4 uur) nar Etosha national park

Reacties

Reacties

Arie

mooi verhaal.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!