Zimbabwe is het derde en laatste land dat we deze vakantie in Afrika bezoeken, slechts 1 nacht. Het is ook de meest oostelijke plek die we bezoeken, daarna trekken we naar het westen door Botswana terug naar Namibië. Meestal regelen we alles, ook vervoer, vanuit Nederland, zodat we op de vakantie geen tijd besteden aan geregel. Deze vakantie hadden we de rit naar Zimbabwe nog niet rond, wel 2 aanbiedingen, maar het was wat duur. We zaten te overwegen met een taxi naar de grens, de grens over, en in Zimbabwe een taxi naar Victoria falls. Lastig punt aan dit plan was de onduidelijkheid over de taxi mogelijkheden en bijbehorende kosten. Na veel wikken en wegen gekozen voor de aanbieding van KG, tip van de eigenaar van het huis waar we zitten. Onderdeel van het wikken en wegen was ook dat via Zambia reizen een gebruikelijke route is, je kan dan een soort van falls-visa kopen die geldig is voor Zambia en Zimbabwe. Dat is vrij nieuw en kan ook pas sinds er een brug over de Zambazi is de Botswana en Zambia verbindt. De falls-visa is niet geldig in Botswana, maar dat is voro ons geen probleem, voor Botswana hebben we geen visa nodig.

Stipt om 9 uur stonden ze klaar en vertrokken wij, grensformaliteiten waarlijk geen probleem, we hebben een visum voor Zimbabwe gekocht een geen falls-visa. De COVID-registraties werden nauwelijks bestudeerd, het visum proces duurde wat lang omdat de man alles handmatig opschreef. Daarna konden we de grens over waar de volgende bus met chauffeur al op ons stond te wachten. Blij dat we voor de transfer hebben gekozen, er was geen taxi te bekennen aan de Zimbabwe kant.

Leuk gesprek gehad met de chauffeur. De 2 jaar Covid waren een ramp. Hij had bijna genoeg gespaart om zelf een auto te kopen en toen kwam Covid. Zijn spaargeld is in die 2 jaar als sneeuw voor de Zimbabwaanse zon gesmolten, de hele uitgebreide familie heeft van zijn spaargeld kunnen overleven. Hij was superblij dat het toerisme eindelijk weer op gang kwam, weliswaar nog niet op het niveau wat het geweest was, maar genoeg. Hij bracht ons eerst naar het verblijf voor de nacht, waar we onze koffers konden stallen … een groot deel van onze bagage stond nog in Botswana in het airb&b huis. Met een paar rugzakjes weer de bus in, inmiddels was het gezelschap verrijkt met een mannetje die ons van alles en nog wat aanbod. We hadden alles al geboekt, er was echt geen ruimte voor meer. Ook niet voor bungeejumpen, abseilen of een helikopter vlucht. Eerste punt van onze drukke dag was lunch bij het lookout café. Een café met uitzicht op de brug tussen Zimbabwe en Zambia over de Zambezi, een stukje na de Victoria falls. Lekkere lunch en genoten van het uitzicht, zonder reservering was er geen plek. Daarna de 5 minuten teruggelopen naar de ingang van het Victoria fall park. Omdat we geen aanbieding kregen voor een regenpak zijn we zonder naar binnen gegaan, was op zich ook niet echt nodig. Zo hier en daar werden we wel wat nat van de mits, maar een regenjas was niet echt nodig. Ruim een uur rondgewandeld langs de watervallen, want overal aan de overkant stroomt water naar beneden. Door de zon en de regendruppels ook overal regenbogen, nu weet ik zeker dat er aan het einde van de regenboog geen pot met goud staat.

Park uit en alras kregen we een taxi rit aangeboden, na stevig onderhandelen ging de prijs met 50% omlaag. Daar gingen we (lees Susan) mee akkoord. Werd het uiteindelijk toch 1 dollar per persoon … USD … en dus 1 dollar duurder. De Zimbabwaanse pond is een volstrekt waardeloze munt … die gebruikt niemand, vandaar USD als betaalmiddel. Die hadden we in voldoende mate bij ons, in verband met kosten van visa en entree voor Victoria falls. Na 10 minuutjes waren we bij de high tea, ook van tevoren gereserveerd. De taxichauffeur was een slim man, zoal de meeste. Hij wou weten wat ons plan was voor de rest van de dag, natuurlijk bood hij aan ons voor een vriendenprijsje rond te rijden. Daar gingen wij in mee, het was, zoals alle Zimbabwanen, een aardige man met een heerlijke dosis humor en zelfspot. Kortom we gunden hem wel wat. De high tea was heerlijk, hoewel Fardau niet akkoord ging met de koffie keuze van de mannen. We hadden een high tea besteld geen hoge koffie. Nadat we ons tegoed hadden gedaan aan de high tea op naar de volgende afspraak. De taxi kwam er net aanrijden toen wij naar buiten liepen, mooi op tijd. Op naar borrelen bij zonsondergang met uitzicht op een waterplas, dus drinkend wild. Bijna iedereen aan de cocktail, ook zonder alcohol en zo zaten we daar op rij, allemaal met het gezicht richting de ondergaande zon. We zouden daar ook een avondmaal gaan genieten, hoewel de buikjes al aardig vol zaten van de lunch, high tea en borrel. Alleen maar een hoofdgerecht en verder niets. Naast ons zaten 2 Canadese dames en daar een erg leuk gesprek mee gehad. We hadden zeker het idee dat die ook al aardig in het glaasje hadden gekeken. Met goed gevulde magen terug naar de overnachtingsplaats. Deze keer was de taxi iets later dan ons, ik had hem een appje gestuurd dat we op tijd zouden zijn. Hij was verrast dat mijn telefoon het nog deed, die was terug naar 7%, waar een powerbank al niet goed voor is. Bij het afscheid van onze chauffeur hem ruim 10% fooi gegeven, daar was hij super blij mee. Hij bedankt iedereen persoonlijk en ik kreeg een dikke knuffel. We kregen ook een appje van hem dat hij heel blij was met de business die wij hem gegund hadden. Het was een prachtige dag en na nog even kort na borrelen zijn we tevreden en voldaan horizontaal gegaan.

De volgende dag op tijd uit de veren, terug naar Botswana. Omdat we geen dagtocht maken zijn we op rustige momenten bij de grens. Ook nu weer zijn we zo verder. De COVID papieren krijgen deze keer wel extra aandacht, maar dat heeft alles te maken met de controle drift die in Botswana heerst.