We zijn net aangekomen bij een bed and breakfast van twee aardige Belgen tussen twee dorpjes in. Morgen gaan we die dorpjes bezoeken en zeer waarschijnlijk weer souvenirs kopen (alles is hier zo goedkoop). Gister ochtend werd ik om zes uur wakker door de zon. Er was boven mijn bed een dakraam die ik de avond ervoor niet gezien had, daarom was het gordijn nog open. Eenmaal wakker kon ik niet weer in slaap komen. We zijn die ochtend met de auto van uit Villa de Leyva naar een gezellig dorpje in de buurt gaan rijden. Het was weer heel druk en de sfeer was heel gezellig. Het dorpje waar we waren staat bekend om zijn mooie potten. Ik heb een klein schattig vaasje en een armband met de vlag van Colombia gekocht, Mem heeft een zelfde soort vaasje gekocht en een vogeltje, Jesse heeft net als in Guatemala nu weer andere koffie kopjes gekocht en Folkert heeft een hoofd van een hond die je aan de muur kan hangen. Zo is iedereen geslaagd, behalve papa en Silke.

Toen we terug kwamen bij onze gerenoveerde molen hebben we eerst lekker gerelaxt en om kwart voor zes gingen we er weer op uit. Het plan was om een chocolade museum in de buurt te gaan bezoeken, Silke en ik hadden daar vooral veel zin in. Helaas waren wij niet de enige met dat plan. Aangekomen bij het museum stond er een dikke rij. Gelukkig was er vlak bij nog een soort gelijke museum, dus zijn we verder gelopen en daar was de rij minder lang. Toen we naar eventjes wachten in de drukte binnen kwamen, kwam ik er achter dat dit eigenlijk een chocolade winkel was en geen museum. Tot mijn verbazing verkochten ze in deze winkel wel witte chocola, ik heb tot nu toe alleen maar hele pure chocola geproefd in Colombia. Toen we verder door de winkel liepen kwamen we uiteindelijk toch bij de chocolade museum. Jammer genoeg was daar weer een rij. Toen we in de rij stonden zag ik dat we wel een ticket nodig hadden om in de chocolade museum te komen. Nadat ik het op mijn aller beste Spaans heb gevraagd (ik ben tegenwoordig Spaans aan het leren op Duolingo) kwam ik er achter dat we iets in de winkel moesten kopen om in de museum te mogen. Jesse en Folkert hadden er minder zin in dan Silke en ik, dus zijn hun met mem naar een terrasje naast het museum gegaan. Papa, Silke en ik gingen naar de kassa om chocola te kopen en daarna zijn we nogmaals in de rij gestaan voor de museum. De chocolade museum was niet heel groot maar wel leuk om foto’s te maken (ik zal papa zometeen vragen of hij een paar van de foto’s hierop kan zetten). Nadat we uitgekeken waren zochten we de uitgang van de chocolade museum en bij de uitgang van de winkel heb ik (met papa’s geld) nog een chocolade bier gekocht, daar was ik wel benieuwd naar. Daarna hebben we memmie en de jongens opgezocht en zijn we met ze zessen gezellig uit eten gegaan bij een Colombiaans restaurant met typisch Colombiaans eten.

De volgende ochtend waren mem en pap weer vroeg wakker, er was problemen met het huis in Nederland. Het stroom deed het niet dus moest papa om vijf uur Colombiaanse tijd met de mensen in ons huis bellen. Gelukkig is het nu weer opgelost maar papa heeft met zijn telefoontje wel de rest wakker gemaakt. Daardoor was ik tijdens het ontbijt een beetje saggerijnig maar na een lekkere douch voelde ik me al snel beter. Daarna stapte we met ze alle de auto in op weg naar de volgende plek, maar eerst nog een tussen stop bij een waterbron. Om daar te komen moesten we met de auto door de bergen heen zigzaggen. Jesse was aan het rijden en die vond het een heel leuk stukje om te rijden, maar voor de mensen die snel wagenziek worden was het minder leuk. Na dat we bij een pakkeerplaats zijn aangekomen moest we onze zwempakken aandoen en nog een stukje lopen. Toen we bij de waterbronnen aankwamen waren wij weer niet de enige met het idee om hier heen te gaan. Ondanks dat het een beetje druk was en het water niet warm was (want mem had gezegd dat het water warm zou zijn), was het heel geslaagd. Het was eigenlijk heel fijn dat de waterbronnen een beetje afkoelen. Na vele foto’s later gingen we weer terug naar de auto en nu zijn we bij Barichara met de twee Belgen die net heerlijk voor ons hebben gekookt.